In het prille begin werden door de toenmalige katholieke politiebond "St.Michael" cursussen georganiseerd.
De docenten bestonden ondermeer uit officieren van het korps.
De docenten bestonden ondermeer uit officieren van het korps.
In 1930 behaalde de uit Amsterdam afkomstige Willem Raap zijn politiediploma in Den Bosch en een jaar later zijn zogenaamde aantekening.
Met het eerste diploma toonde je toen aan dat je de vakkennis bezat om politiebeambte te zijn en met de aantekening toonde je aan dat je voldoende vakbekwaamheid bezat.
In september 1957 startte de eerste opleiding voor de politie in Eindhoven. In het zgn. Gezellenhuis `Ons Thuis` aan de Deken van Somerenstraat. De Brabantse burgemeesters hadden daartoe besloten.
Toezichthouder in het pension was Jan Sanders.(l)
De school startte met 25 adspiranten die hun eigen pensiongeld moesten betalen.
klik op de afbeelding voor vergroting.
Vlnr: Roel van de Vlag - ? - Timmermans - Piet Musters - Rietveld en Smulders.
De heren in het midden vormen de directie.
De opleidingsschool in Doenrade was gevestigd in een kasteel dat nog bestaat.
De accommodatie was naar huidige maatstaven Spartaans. 13 jongens in stapelbedden op één kamer die zo klein was dat je bij wijze van spreken op elkaar moest wachten om je bed uit te kunnen.
Het voetbalveld was gewoon een kleivlakte zonder gras. Als je bij regenweer op dat veld had gespeeld was je trainingspak doorweekt en totaal met klei besmeurd. Omdat er geen droogvoorzieningen waren werd je kleding in een kelderruimte gehangen waardoor de klei opdroogde en je het pak gewoon rechtop kon zetten tot de volgende wedstrijd.
Klas 47 in oktober 1970.
klik op de afbeelding voor vergroting.
Op de voorste rij vlnr:
Chris van Seters (personeelszaken) - Dees de Jaeger (hfd verkeer) - HCvP Cees Vringer - Schoonebeek (hoofd personeelszaken) Wim Schoon en Hans van den Bergh (surv.dienst) en Hfd.Insp. Jan Menger.
Op de achterste rij (de mannen vlnr):
? - Aad Kops - ? - Jan Brouwer - Peter van Zanten - Thijs van Vuuren - Wim Cleijne - Wim Zwiers (recherche) - Jan Keuning - ?
In deze klas met geslaagden zaten 3 agenten voor Eindhoven.
Achterste rij: 3e van links Frans Hijnen en rechts naast hem Henk Mobach.
7e van links Theo Raap
Peter van Kaathoven, Piet van Schooten, ?, Cyriel Poppelaars, Chris Coolen, Jac Neijts, Ton de Kort, Leo Sevriens en Ad Kok.
Groepsfoto ZNIvGPO klas 80 (okt. 1974 – okt 1975).
nummer 1: Ad Kok; staand geheel rechts Piet van Schooten; daarnaast Joop Heinen en
nummer 2: Johan Heijnemans en nnmmer 3: Piet van Schooten.
Voor het korps Eindhoven staan op de 1e rij staande uiterst rechts Henk van Middelkoop en Bert van 't Schip (3e van rechts)
Henk van Middelkoop (l) Dekking open en ogen gesloten......
De eed werd afgenomen door burgemeester van der Lee aan het hoofdbureau van politie aan de Grote Berg 59 te Eindhoven op 15-11-1976.
Vlnr: Jos Hagen(†) - Stan van den Buijs - Henk van Middelkoop-Jan Sweere-John Leuvering-Bert van 't Schip-Martien van Eert-Hans Strijbos-Frank Schellekens-Wim Steinbusch en Frans Heessels.
Vlnr: Arno Janssen - brigadier Hassing - Jan van Bussel - Henk van Middelkoop - Hans Strijbos - Martien van Eerd - Frans Heessels - Wim Steinbusch
In onderstaande krantenartikelen gaf burgemeester van der Lee aan dat hij een eenjarige opleiding veel te kort vond en hij pleitte voor een driejarige opleiding.
Nu zouden de opgeleiden te weinig kennis opdoen van "Schakeringen van Sociaal en Maatschappelijk gebeuren die de werkzaamheden van een politieman steeds nadrukkelijker gaan markeren." Daardoor zou de relatie tussen politie en burger verstoord dreigen te raken.
Henk van Middelkoop krijgt zijn korpsbrevet uitgereikt door burgemeester van der Lee. Naast Henk staat Jan van Bussel.
Na de beëdiging kregen de nieuwe agent het korpsbrevet uitgereikt en mochten ze dat op hun tuniek doen.
Links Henk van Middelkoop en naast hem Martien van Eert.
Aachteraan links: Eef van Hoogstraten.
.
Eindhovense cursisten waren Frans Heessels (achterste rij uiterst links) en Arno Jansen (6e van rechts)
Zittend uiterst rechts: Wilte de Groot.
Onder leiding van sportinstructeur Gijs Cornelissen werden marsen gelopen als onderdeel van de opleiding.
Les P.P.O (Praktisch Politie Optreden) in 1980. De adspiranten voor het Eindhovense korps zijn Theo Heller (links) en Gijs Methorst (rechts.)
3e van links is Bert Bakker (docent) die voorheen in het Eindhovense korps werkzaam was.
Rechts Peer Huskens en midden Peer Retera. Burgemeester Borrie feliciteert de nieuwe agenten.
Behalve je B-diploma had je een getuigschrift Frans, Duits of Engels nodig om te kunnen worden bevorderd tot brigadier en twee getuigschriften om de rang van adjudant te behalen.
H. Buteijn, een zoon van een oud-adjudant van de kinderpolitie, gaf de cursus Engels. Zijn vader was er trots op toen hij hoorde dat hij daarvoor was benaderd. "Goddank. Nu is er tenminste nog een 'n klein beetje bij de politie", waren toen zijn woorden.
Buteijn heeft van 1966 tot 1983 les gegeven aan zowel het bureau aan de Grote berg als aan de Mathildelaan.
Hij maakte de start na daartoe het verzoek te hebben gekregen van adjudant van de Palen die, net als Buteijn, in zijn vrije tijd imker was. Van de Palen was destijds bestuurslid van de Katholieke Politiebond St.Michael.
De cursussen werden door hem stoomcursussen genoemd omdat het getuigschrift binnen een jaar moest worden gehaald. Dat was voor degenen die een vooropleiding als MULO of HBS hadden gehad geen probleem maar wel voor de ouderen die zo'n vooropleiding niet hadden genoten.
Buteijn loste dat op door die mensen bij hem thuis extra bijlessen te geven en proefexamens af te nemen.
Er waren er zelfs die 's morgens nog even bij hem thuis kwamen om een proefexamen te doen terwijl die in de middag het eigenlijke examen moesten afleggen.
Het kwam dan zelfs voor dat Buteijn in zijn pyjama een proefexamen afnam omdat hij de kandidaten niet naar huis wilde sturen en hen gerust wilde stellen voor het aanstaande examen.
Dat mensen zo gemotiveerd waren voor een getuigschrift Engels klinkt u misschien vreemd in de oren maar het was wel zo dat hun toekomst er min of meer vanaf hing.
Behaalden ze het getuigschrift niet dan konden ze een bevordering wel vergeten. De druk was heel erg hoog en zowel Buteijn als de kandidaten van destijds hebben dat systeem als verschrikkelijk ervaren.
In het begin dat er cursussen werden gegeven kwamen de hoofdcommissaris en andere leidinggevenden nog wel eens belangstelling tonen maar dat ebde later weg. Het werd op een gegeven moment als normaal beschouwd. Faciliteiten waren er niet of nauwelijks. 's-Morgens op examen en 's middags de dienst weer in.
Buteijn noemde het de cursus voor "Jan Soldaat" want officieren zag of hoorde je nauwelijks.
Buteijn heeft in de 17 jaar dat hij les heeft gegeven zo'n 20 á 25 man per jaar opgeleid. Toen het korps ging verjongen hadden de meesten al Engels in hun vooropleiding gehad en verviel niet alleen de noodzaak maar ook de verplichting om zo'n getuigschrift te hebben.
Een van hen, Jan van de Reek (r), stak dat niet onder stoelen of banken en schreef de volgende brief aan de burgemeester,
Tot midden tachtiger jaren werd "het milieu" door de politie nauwelijks als een probleem gezien.
Hondenpoep, controle op visvergunningen, vogeltjesvangers waren zo'n beetje de onderwerpen die tot die tijd (zij het minimaal) de aandacht kregen en dan nog vooral door de parkwachters.
Eind zeventiger jaren was de landelijke overheid begonnen met nieuwe milieuwetgeving, vergunningenstelsels etc. omdat de noodzaak daarvan meer en meer werd ingezien.
Van handhavingszijde werd er echter nauwelijks aandacht aan geschonken.
Als gevolg daarvan was er onder de reguliere politie een grote kennisachterstand ontstaan en hadden die ook weinig zicht op andere instanties die zich op dat terrein bezighielden.
Dat had ondermeer het gevolg dat men bij de politie er vanuit ging dat andere diensten zich om die milieuproblematiek bekommerden.
Van alle instanties die zich om milieuwetgeving mogen bezighouden is de politie echter de enige die landelijke 24 uur per dag aanwezig is en dus op zijn minst een zeer belangrijke signaleringsfunctie heeft.
Bovendien beschikt de politie over kennis en kunde op het gebied van rechercheren, verhoortechnieken en zijn ze algemeen opsporingsambtenaar waardoor een grote objectiviteit is gewaarborgd.
Het werd dus tijd dan 'het milieu" tot prioriteit werd verheven omdat het anders nog bij een of enkele hobbyisten in de korpsen zou blijven hangen.
In februari 1986 begonnen de eerste 25 politiemensen aan de eerste negendaagse Regionale Basiscursus Natuur en Milieu.
De cursus werd gegeven door ambtenaren van diverse op milieugebied actieve instanties waardoor het kennen en gekend worden werd bevorderd.
Ook was een opleiding nodig toen het verouderde FN-pistool werd vervangen door de Walther P-5.
Het aanbod bleef echter achter bij de wens.
In de zestiger jaren werd het tekort nijpender. Het hoofd van de afdeling personeelszaken, de heer Schoonebeek (l), schreef daarom in het korpsblad van september 1965 een artikel om die noodzaak te onderstrepen.
De resultaten van de werving bleven uiterst gering.
Tot 1982 zouden in totaal 119 korpsleden met pensioen gaan. Ook moest er rekening mee gehouden worden dat, op grond van de gemiddelde cijfers van de voorbije 15 jaren, in totaal nog 128 personeelsleden waren vertrokken om andere redenen door bijvoorbeeld overlijden, het aanvaarden van een andere betrekking etc.
Ook moest er rekening mee worden gehouden dat het korps tegen die tijd met 30 man zou zijn uitgebreid.
Dat zou betekenen dat er 277 vakatures zouden zijn wat neer kwam op 17 per jaar.
Daarom werden, naast andere wervingsactiviteiten, middelbare scholen bezocht om daar voor de klassen informatie te geven over het werken bij de politie in Eindhoven.
In 1965 werden in totaal 17 scholen bezocht waarmee ongeveer 600 leerlingen werden bereikt.
Van die 600 meldden er zich 59 voor een excursie op het hoofdbureau aan de Grote Berg in Eindhoven. Van die 59 gingen er uiteindelijk in oktober 1965 maar 6 naar de opleiding.(onder)
Schoonebeek schreef verder: "Het vorenstaande geeft niet zonder grond een groot pessimisme voor de personeelsbezetting in ons korps in de naaste toekomst. In een periode van 15 jaren kan veel gebeuren, maar als de arbeidsmarkt in dezelfde mate overspannen blijft als thans het geval is, dan ziet het er voor de korpsbezetting niet rooskleurig uit, tenzij er weer een "boot" wordt gevonden die opnieuw meer geld voor de politieman brengt !"
L'histoire se repaite (2020)
Door de wervingsambtenaar werden naast het bezoeken van scholen, tentoonstellingen ingericht, excursies verzorgd, gastlessen gegeven etc. dit in samenwerking met de wervingsambtenaren van Rijkspolitie en andere GP-korpsen uit de regio.
Jan Kersten schreef regelmatig (maatschappij) kritische stukjes in het korpsblad.
Fase 2 van de opleiding was de stage in het korps gedurende 5 maanden. De stagegroep functioneerde zelfstand in het korps. Had eigen auto's materieel etc.
Ook werd er een stagecoördinator aangewezen die de contactpersoon was tussen de school en het korps.
De eerste coördinator voor Eindhoven was Joop Paulissen.(l)
De groep had een eigen stagementor en assistent-mentor.
De eerste (assistent) mentoren waren:
Vlnr: Marcel Mols -Monique ? - Martien Deeben - Jacqueline van der Waals - Esther Wijgergangs (deels zichtbaar) Hanneke Ensing - Ingrid Kerkhove - Wilfied Snip - Paul Schmitz - Richard van Brakel.
De ‘Methode van der Steen’ veroorzaakte een omslag binnen de mentaliteit van de politie. De assertieve burger werd tegemoet getreden door een even assertieve agent. In de jaren tachtig won de politie het zelfvertrouwen weer terug.
De eerste cursussen werden in 1983 ingevoerd en in Eindhoven werden daarmee gestart in oktober 1985. Dat was voor degenen die al in het korps werkzaam waren. Na het starten van de Herziene Primaire Opleiding hadden die cursisten immers de cursus als gehad.
De cursussen voor de zittende mensen werden BEKSIT genoemd (Bekeuringssituaties).
De eerste docenten van de cursus waren mensen uit het korps zelf, de mentoren van de HPO. Ze werkten als dezelfde mentorkoppels waarin ze ook bij de HPO hadden gewerkt. Toen ontbrak nl. bij het bureau Training Vorming en Opleiding nog de vereiste ervaring.
De koppels waren:
Martin Deeben en Ad van Oorschot, Theo van de Aalst en Bert van 't Schip, Will van Hooff en Ruud Swart.
Niet alleen de komst van de eerste vrouwen in het Eindhovense politiekorps was nieuws maar ook die van de eerste allochtonen. Nu ik dit anno 2008 schrijf komt het me vreemd over dat dit feit nog maar zo kort geleden nieuws was.
Op 1 oktober 1985 vertrokken Roy Kirindongo en Orsinni van Wessel naar de opleiding in Limburg.
Enkele jaren daarvoor was er ook al een allochtoon in het korps maar die was al weer vrij snel teruggekeerd naar zijn vaderland. Dat was Johnny Felten die oa. op het toenmalige District II werkzaam was en terugkeerde naar Curaçao.
Zoals bij iedere verandering was ook deze bijzonder.
Hij kreeg toen onderstaande diploma's uitgereikt.
Raap had in 1931 al gesolliciteerd bij de gemeentepolitie Eindhoven en werd daarom met bovenstaande brief door commissaris Brinkman ontboden.
Op 9 augustus 1931 werd hij beneomd tot dienaar van de politie waarvoor hij bij Brinkman de eed aflegde.
Op 9 augustus 1931 werd hij beneomd tot dienaar van de politie waarvoor hij bij Brinkman de eed aflegde.
Van die eedsaflegging werd onderstaand proces-verbaal opgemaakt.
Het bleef in het gezin Raap niet bij een politieman. Ook Flip en Joop gingen bij het korps Eindhoven dienen. (onder) Weer later volgden Simon en Theo. Er is helaas geen groepsfoto van de 5 in uniform.
Toen Willem Raap met pensioen ging hadden ze speciaal voor hem een kistje sigaren van "eigen" merk laten maken.
Klik op de afbeelding voor vergroting
In 1946 wordt er melding gemaakt van politie-examens die worden afgenomen in Katholiek Leven (Wal 8) Kajottershuis (Wal 8a) en Musis Sacrum aan de Kruisstraat.
Met nadruk wordt het personeel er op gewezen dat men niet moet denken een vaste aanstelling te krijgen als men geen politiediploma heeft.
Kennelijk gingen de voor de oorlog aangestelde politiemensen ervan uit dat men gewoon zonder diploma verder kon.
Met nadruk wordt het personeel er op gewezen dat men niet moet denken een vaste aanstelling te krijgen als men geen politiediploma heeft.
Kennelijk gingen de voor de oorlog aangestelde politiemensen ervan uit dat men gewoon zonder diploma verder kon.
Uit de examens van 1946 en 1947 bleek dat het niveau niet denderend was. 69 % werd afgewezen.
Vooral de kennis van de Nederlandse taal liet veel te wensen over zoals blijkt uit de voorbeelden die werden aangehaald:
Vooral de kennis van de Nederlandse taal liet veel te wensen over zoals blijkt uit de voorbeelden die werden aangehaald:
-
een kandidaat schreef "ik zach" en "ik hadt"
-
"de geleider heeft op mijn gezag het paard uitgespannen en is onder mijn toezicht overgebracht naar de stal."
-
"tal van feestelingen zag men doornat van het zweet de vloer doorkruisen"
Diploma zoals dat in 1947 werd uitgereikt.
In september 1957 startte de eerste opleiding voor de politie in Eindhoven. In het zgn. Gezellenhuis `Ons Thuis` aan de Deken van Somerenstraat. De Brabantse burgemeesters hadden daartoe besloten. Toezichthouder in het pension was Jan Sanders.(l)
De school startte met 25 adspiranten die hun eigen pensiongeld moesten betalen.
Ze waren afkomstig uit de gemeenten Breda, Helmond, Roosendaal en Nispen, Eindhoven en Den Bosch.
Het lesrooster bestond globaal uit:
- Strafrecht 5 uren; (Pijls)
- Processen-verbaal, rapporten en praktisch politieoptreden 4 uren; (Wieland-later korpschef Geldrop)
- Strafvordering 3 uren; (Hannessen Tilburg)
- Bijzondere wetten 4 uren; (Vrenssen)
- Verkeerswetgeving 2 uren; (Odekerken)
- Staatsinrichting en Rechterlijke Organisatie 2 uren; (Dunnewijk Hip. Den Bosch)
- Nederlandse taal en Algemene Ontwikkeling 5 uren; (Frater Simon Deltour)
- Vorming 2 uren;
- Geestelijke verzorging 1uur;
- E.H.B.O. 1 uur;
Exercitie, militaire vorming en houding. gymnastiek, jiujitsu, zwemmen, boksen, schieten, wapenkennis in totaal 7 uur.
(sport; Jonkers)
Exercitie van Soerland en Adj.Verhoeven)
De totale opleiding duurde 45 weken. Omdat er al eerder examen was probeerde men dat toen te bekorten en als het niet zou lukken zou men proberen een extra examen in te lassen. Hieruit blijkt dat men snel de mensen de praktijk in wilde hebben. Docenten werden uit de deelnemende korpsen aangetrokken.
achterste rij links Piet Strucks - 4e van links: C. van den Boomen - 6e van links: Piet Wiegers - 2e van rechts Piet Alkema
Middelste rij 2e van rechts: Nol Boeijen
Middelste rij 2e van links Okke Kok
boven: 2e van links Giel Schneijdenberg. Vooraan rechts Piet Strucks
klik op de afbeelding voor vergroting.2e groep van links staat Piet Wiegers in het midden.
3e groep van links vooraan Okke Kok en daarachter Piet Strucks en Giel Schneijdenberg.
5e groep van links staat vooraan Piet Alkema
Exercitie van de klas 1957-1958.
linker rij 2e: Piet Alkema en rechter rij 4e van achter: Giel Schneijdenberg.
.
1: Piet Wiegers
2: Piet Strucks
3: Giel Schneijdenberg
4: C. van den Boomen
5: Leo van de Leur
6: Okke Kok
Geslaagd en daarom poseren bij het hoofdbureau aan de Grote Berg.
Voorste rij: 4e van links Piet Wiegers en 6e vl is Piet Strucks.
Middelste rij: 2e van links Leo van de Leur en 5e van links Giel Schneijdenberg.
Achterste rij: 2e van links Nol Boeijen 3e van links is Toon Yntema en 5e van links is Piet Alkema en uiterst rechts is Okke Kok.
1= Piet Wiegers - 2= Piet Alkema - 3= Giel Schneijdenberg - 4= C. van den Boomen 5= Piet Strucks
exercitie in de Deken van Somerenstraat (1959) door de klas hieronder.
zittend vlnr: Cor van de Ven - Ben Bontjer - ? - ? - Henk van Aanholt - ?
Staande vlnr: Gerard Hortensius - Henk Swinkels.
Staande vlnr: Gerard Hortensius - Henk Swinkels.
Herman van Aalten (1) - Henk van Aanholt (2) - Gerard Hortensius (3) - Adj. Klessens (4) - Ben Bontjer (5) - Cor van de ven (6) - Van Genabeek (7) - Henk Swinkels (8)
Leo van de Leur tijdens zijn opleiding aan de Deken van Somerenstraat.
Een bekend beeld bij velen. De boeken van Stapel & De Koning op tafel en studeren. Al die boeken moesten tenslotte in één jaar worden doorgeworsteld
Een bekend beeld bij velen. De boeken van Stapel & De Koning op tafel en studeren. Al die boeken moesten tenslotte in één jaar worden doorgeworsteld
SCHIETINSTRUCTIE.
Op de legerplaats Oirschot werd er periodiek schietinstructie gegeven. Voorheen was dat in een schietbunker in Gestel.
De instructie werd gegeven door Piet van Soerland en Piet Musters. Later werden er meerdere instructeurs aangesteld. In het begin ging het voornamelijk om 'roosjes melken'. Er werd op een roos geschoten en je moest een minimaal aantal punten halen.
Later ging dat veranderen door te schieten op een popschijf en kwam de nadruk meer te liggen op noodweer schieten en zelfverdediging.
De instructie werd gegeven door Piet van Soerland en Piet Musters. Later werden er meerdere instructeurs aangesteld. In het begin ging het voornamelijk om 'roosjes melken'. Er werd op een roos geschoten en je moest een minimaal aantal punten halen.
Later ging dat veranderen door te schieten op een popschijf en kwam de nadruk meer te liggen op noodweer schieten en zelfverdediging.
Vlnr: Kees Janse - Verhallen - Hassing en Henk Koeneman.
Degenen die hier schietinstructie hebben gehad zullen zich ongetwijfeld het hokje van de beheerder van de schietbaan in Oirschot herinneren.
Daar stond een kacheltje te branden waar de hele dag een grote pot koffie op stond te pruttelen. Ook de hygiëne van het servies was ver te zoeken.
De koffie was zo sterk dat je lepeltje er rechtop in bleef staan.
Vlnr: Roel van de Vlag - ? - Timmermans - Piet Musters - Rietveld en Smulders.
Toen in de zeventiger jaren in het bureau Woensel en nog later aan het bureau aan de Mathildelaan een schietbioscoop kwam veranderde de instructie drastisch.
Niet meer roosjes melken maar noodweer schieten etc.
Bart Verhoeven was een van de latere instructeurs (onder)
Niet meer roosjes melken maar noodweer schieten etc.
Bart Verhoeven was een van de latere instructeurs (onder)
Het Zuid Nederlands Instituut voor Gemeentepolitieopleiding aan de Limpenseweg in Kasteel Doenrade.
1= Kamers van de cursisten. Beneden sliepen de dames en boven de heren.
2= Bovenverdieping de leslokalen en beneden de kamers van de staf/directie en de kamer van de wachtcommandant. (bij toerbeurt een van de leerlingen)
3= De binnenplaats waar iedere morgen het appél werd afgenomen en alle klassen stonden aangetreden. Ook exercitieterrein.(Dat stond toen ook op het lesprogramma)
4= Beneden was de kantine met bar gesitueerd die tevens werd gebruikt om judoles en bokslessen te geven.
5= Onder het afdak hingen de schietschijven en hier werden schietlessen gegeven. Later werden die gegeven op de schietbaan in het bureau te Heerlen
6= Het sportveld. Hier werd oa. gevoetbald. Op deze foto stond er gras op maar wij hebben in 1965 regelmatig gevoetbald terwijl we na regenbuien door de modder (klei) liepen. Gevolg: Trainingspakken die vol modder zaten werden opgeborgen in de kelder onder gebouw 1. Na een dag kon je de pakken gewoon rechtop zetten door de hard geworden modder.
7= Een achter het kasteel gelegen boerderij (had overigens niets met de opleidingsschool van doen.)
2= Bovenverdieping de leslokalen en beneden de kamers van de staf/directie en de kamer van de wachtcommandant. (bij toerbeurt een van de leerlingen)
3= De binnenplaats waar iedere morgen het appél werd afgenomen en alle klassen stonden aangetreden. Ook exercitieterrein.(Dat stond toen ook op het lesprogramma)
4= Beneden was de kantine met bar gesitueerd die tevens werd gebruikt om judoles en bokslessen te geven.
5= Onder het afdak hingen de schietschijven en hier werden schietlessen gegeven. Later werden die gegeven op de schietbaan in het bureau te Heerlen
6= Het sportveld. Hier werd oa. gevoetbald. Op deze foto stond er gras op maar wij hebben in 1965 regelmatig gevoetbald terwijl we na regenbuien door de modder (klei) liepen. Gevolg: Trainingspakken die vol modder zaten werden opgeborgen in de kelder onder gebouw 1. Na een dag kon je de pakken gewoon rechtop zetten door de hard geworden modder.
7= Een achter het kasteel gelegen boerderij (had overigens niets met de opleidingsschool van doen.)
In 1965 was er grote bezorgdheid over de toekomst van het korps met betrekking tot de werving van nieuwe agenten. Men zag dit somber in. In dat jaar werden 600 ULO scholen bezocht en dat had maar 6 nieuwe adspiranten opgeleverd.
Ieder korpslid werd dan ook opgeroepen om namen van jongelui door te geven van wie men vermoedde dat die interesse in het politievak toonden.
Het hoofd personeelszaken (Schoonebeek) zag het somber in en schreef dat er wellicht eerst een boot met geld voorbij zou moeten komen om uitbreiding van het korps mogelijk te maken.
Er was ook onder jonge politiemensen grote woningnood. 10 % van het totale executive personeel was woningzoekend.
Slechts één jaar later begon de animo onder jongeren om bij de politie te gaan werken, beter te worden.
Doenrade: 1= Thijs van Megen. 2= Wim van den Hoogen
Twee Eindhovense aspiranten in deze klas B van 1959. Wim van den Hoogen (geknield midden) en Thijs van Megen (staande 4e van rechts)
Klas B 1959 met Wim van den Hoogen (Achterste rij 2e van rechts) en Thijs van Megen.(1e staande rij 3e van links)
klik op de afbeelding voor een vergroting.
Overzicht van een aantal klassen op kasteel Doenrade.
Vooraan staat brigadier de Jong (1) Hij was een van de docenten.
Verder zijn bekend de aspiranten van de GP Eindhoven:
2: Johnny van de Winkel - 3: Piet van Megen- 4: Nico Waterschoot - 5: Wil van Brunschot - 6: Emiel Stutz - 7: Arends - 8: Peter van Zanten - 9:Theo van Spreuwel
Verder zijn bekend de aspiranten van de GP Eindhoven:
2: Johnny van de Winkel - 3: Piet van Megen- 4: Nico Waterschoot - 5: Wil van Brunschot - 6: Emiel Stutz - 7: Arends - 8: Peter van Zanten - 9:Theo van Spreuwel
11: Ton 'Kootje' Verhoeven -11: Arend Otten - 12: David Denkers
Boven links: David Denkers als "verdachte" die bekeurd wordt door Nico Waterschoot (l)
Boven rechts: Knielend: David Denkers.
Boven rechts: Knielend: David Denkers.
Boven rechts: ? - Theo van Spreuwel - Arend Otten - ? - Ton 'Kootje' Verhoeven.
Bovenste rij 2e van rechts: David Denkers. uiters links boven is Ton "Kootje" Verhoeven.
De judolessen werden in de kantine gegeven. Tafel en stoelen werden eruit gehaald en er werden matten op de grond gelegd.
Als je iemand wierp moest je oppassen om hem niet tegen een van de ijzeren verwarmingsradiatoren te gooien. (zie foto onder)
Als je iemand wierp moest je oppassen om hem niet tegen een van de ijzeren verwarmingsradiatoren te gooien. (zie foto onder)
Wim van den Hoogen tijdens de judoles in 1959 (midden achter)
Ouderdag in 1964. In uniform hoofdinspecteur Kamphuis. Een van de docenten.
Jonge politiemensen werden voornamelijk ingezet voor voet -en fietswijken en in de nachtdienst als bijrijder in de surveillancewagen.
Men mocht, ondanks dat de meesten al een rijbewijs hadden, niet zomaar in een surveillanceauto rijden.
Men mocht, ondanks dat de meesten al een rijbewijs hadden, niet zomaar in een surveillanceauto rijden.
Daarvoor had je een dienstrijbewijs nodig. De korpsleiding vond nl. dat het met de toename van het verkeer (zestiger jaren) nodig was om politiemensen een extra rijopleiding te geven omdat ze, naast het zelf rijden, ook nog een op anderen moesten letten en bovendien een voorbeeld voor anderen moesten zijn.
De eisen:
- Je moest eerst een rijvaardigheidsproef afleggen met als resultaat "ruim voldoende."
- Dan kreeg je voor 3 maanden een voorlopig dienstrijbewijs en mocht je alleen met een ervaren chauffeur als bijrijder rijden
- Na 3 maanden weer een rijproef met als resultaat "goed".
- Na verkrijging van het dienstrijbewijs volgde na 1 jaar een voortgezette rijopleiding die iedere 2 jaar moest worden herhaald.
Naast een dienstrijbewijs werd ook voor het EHBO-diploma opgeleid. Dat bestond al heel lang.
Het hieronder afgebeelde is van Herman Mulder die dat in 1951 behaalde. Zoals te zien werd de opleiding gegeven door Dr. Spoorenberg van de GGD Eindhoven.
Het werd ook ondertekend door de toenmalige hoofdcommissaris Bote van de Werf met de vermelding dat de politieman toegang had tot door politie afgezette terreinen om EHBO te verlenen.
Opleiding 1-4-1963
Zittend links: Nico Waterschoot (Eindhoven)
Staande 2e van rechts: Piet van Megen (Eindhoven)
Achterste rij uiterst rechts: Wil van Brunschot (Eindhoven)
Klas B 1-10-1963 met op de voorste rij in het midden brigadier de Jong (uniform)
Achterste rij rechts: Lambert Lagarde (Eindhoven)
2e rij staande: 2e van links: Jos Raaijmakers (Eindhoven)
2e rij staande, uiterst rechts: Huub van de Winkel (Bijnaam Johnny)
Zittend niet in uniform: Gerard Arends (Eindhoven)
Achterste rij uiterst rechts: Wil van Brunschot (Eindhoven)
Klas B 1-10-1963 met op de voorste rij in het midden brigadier de Jong (uniform)
Achterste rij rechts: Lambert Lagarde (Eindhoven)
2e rij staande: 2e van links: Jos Raaijmakers (Eindhoven)
2e rij staande, uiterst rechts: Huub van de Winkel (Bijnaam Johnny)
Zittend niet in uniform: Gerard Arends (Eindhoven)
De foto werd ook gemaakt met de directie van de school. Dan moest men de pet op en de handschoenen aan. (onder)
De heren in het midden vormen de directie.Vlnr: Hip. Kamphuis, Com. Spaen en Hip. Broekaert.
De opleidingsschool in Doenrade was gevestigd in een kasteel dat nog bestaat.De accommodatie was naar huidige maatstaven Spartaans. 13 jongens in stapelbedden op één kamer die zo klein was dat je bij wijze van spreken op elkaar moest wachten om je bed uit te kunnen.
Het voetbalveld was gewoon een kleivlakte zonder gras. Als je bij regenweer op dat veld had gespeeld was je trainingspak doorweekt en totaal met klei besmeurd. Omdat er geen droogvoorzieningen waren werd je kleding in een kelderruimte gehangen waardoor de klei opdroogde en je het pak gewoon rechtop kon zetten tot de volgende wedstrijd.
Na de opleiding van een jaar was het de gewoonte een groepsfoto te maken van de examenklas met de directie van de school. Hierboven klas D van de lichting 1965-1966. 3e van Links is hoofdinspecteur Kamphuis met rechts naast hem de directeur Spaen en hoofdinspecteur Broekaert. Zowel Kamphuis als Broekaert waren van de gemeentepolitie Eindhoven afkomstig terwijl Spaen korpschef van Heerlen was.
In de entree van het kasteel hingen alle klassenfoto's van alle leerjaren die aan de school waren opgeleid.
In deze klas zaten 3 Eindhovense adspiranten. Achteraan rechts Joop Blummel
Middelste rij Peter van de Wal en Hans Kokhuis (respectievelijk derde en tweede van rechts.)
In de entree van het kasteel hingen alle klassenfoto's van alle leerjaren die aan de school waren opgeleid.
In deze klas zaten 3 Eindhovense adspiranten. Achteraan rechts Joop Blummel
Middelste rij Peter van de Wal en Hans Kokhuis (respectievelijk derde en tweede van rechts.)
Precies 50 jaar later, op 1 april 2015, kwam deze klas D weer samen voor een reünie. Op dezelfde plaats als waar toen de opleiding startte.
Men vond het zo bijzonder dat we zelfs het Limburgs Dagblad haalden. Een geweldig weerzien met elkaar alsof er geen 50 jaar tussen zaten. Helaas waren er al 2 klasgenoten op relatief jonge leeftijd overleden.
Men vond het zo bijzonder dat we zelfs het Limburgs Dagblad haalden. Een geweldig weerzien met elkaar alsof er geen 50 jaar tussen zaten. Helaas waren er al 2 klasgenoten op relatief jonge leeftijd overleden.
De eerste grote groep (13 aspiranten) ging op 1 oktober 1966 naar Doenrade en bestond uit de volgende collega's:
vlnr: Bert Bakker - N. Thijssen - F. de Visser - Frans Poos - Frans Sak - Gerard Sas - Harrie Habets
vlnr: Herman van Zanten - Jan Smeets - Kees van de Ven - Loek de Folter - Thijs den Hartog - Wil Krol
cursus 1966-1967:
De A-klas na het examen. Er werden twee klassefoto's gemaakt. Een met de directie (met netjes de pet op) en een met de brigadier de Jong en sportinstructeur Gijs Cornelissen (wat meer onspannen zonder pet)
Eindhovense cursisten waren Loek de Folter (zittend links) - Thijs den Hartog (1e rij links) Jan Smeets 1e rij 2e van links) Gerard Sas (3e rij we van links) en Herman van Zanten ((achterste rij 2e van links)
De A-klas na het examen. Er werden twee klassefoto's gemaakt. Een met de directie (met netjes de pet op) en een met de brigadier de Jong en sportinstructeur Gijs Cornelissen (wat meer onspannen zonder pet)
Eindhovense cursisten waren Loek de Folter (zittend links) - Thijs den Hartog (1e rij links) Jan Smeets 1e rij 2e van links) Gerard Sas (3e rij we van links) en Herman van Zanten ((achterste rij 2e van links)
De groep kwam na een jaar van de opleiding en werd op het hoofdbureau aan de Grote Berg beëdigd door de burgemeester Witte. Ook werd toen Huub Raeven beëdigd als nieuwe inspecteur.
vlnr: Jan Smeets - Piet van Soerland - Harrie Habets - Huub Raeven - N. Thijssen - Gerard Sas.
vlnr: Jan Smeets - Piet van Soerland - Harrie Habets - Huub Raeven - N. Thijssen - Gerard Sas.
Het was voor het eerst een feestelijke plechtigheid, compleet met muziek van het politieorkest en in aanwezigheid van familieleden. Na afloop kreeg iedereen een rondleiding door het hoofdbureau, een lunch en een rondrit door de stad.
Anderhalf jaar eerder toen ik (webmaster) werd beëdigd, was dat nog anders.
Ik ging op de fiets met adjudant van Soerland naar het gemeentehuis. Werd op de kamer van de burgemeester beëdigd, kreeg het korpsbrevet uitgereikt dat ik op de gang mocht opspelden. 's Avonds de nachtdienst in.
Anderhalf jaar eerder toen ik (webmaster) werd beëdigd, was dat nog anders.
Ik ging op de fiets met adjudant van Soerland naar het gemeentehuis. Werd op de kamer van de burgemeester beëdigd, kreeg het korpsbrevet uitgereikt dat ik op de gang mocht opspelden. 's Avonds de nachtdienst in.
Boven: Inspecteur Raeven neemt afscheid van Lange Rinus die niet, zoals het lijkt, ergens bovenop staat.
Als je naar de opleiding ging kreeg je natuurlijk ook een uniform. Met één streep op de mouw (adspirant) Dat ging niet in alle gevallen zoals het hoorde. In het vroegere Eindhoven was Rinus van Rooijen (boven) door zijn lengte bij iedereen bekend als "de lange pliesie" Maar zijn lengte-record werd gebroken toen Henny Smits naar de opleiding ging. Niet in uniform, om de doodeenvoudige reden dat men geen geschikte pantalon voor hem kon vinden. Hennie volgde al geruime tijd de opleiding in Heerlen zonder een compleet uniform. Daarom stond hij altijd in burgerkleding op het appel dit tot groot ongenoegen van adjudant de Jong. Uiteindelijk pikte De Jong dat niet meer en "veroordeelde" Hennie tot een weekend op het instituut als hij weer in burger op het appel zou verschijnen. Hennie besloot toen naar het appel te gaan zoals op deze foto rechts. Directeur Broekaart besliste echter dat hij geen weekend hoefde te blijven en gewoon naar huis mocht. Hennie behoorde tot de grote groep hierboven en wist het in zijn opleiding tot sportman van het jaar te brengen.
Hieronder enkele foto's van andere groepen die naar de opleiding gingen.
Cursus 1967-1968 met de Eindhovense cursisten:
Staande: Hans Klaassen (1e links) Kees van de Ven (3e van links) Jan Kersten (4e van links) - Vincent Reukers (4e van rechts) Ton Beliën (2e van rechts)
Staande: Hans Klaassen (1e links) Kees van de Ven (3e van links) Jan Kersten (4e van links) - Vincent Reukers (4e van rechts) Ton Beliën (2e van rechts)
In 1969 verhuisde de politieopleiding van Doenrade naar Heerlen. Het Zuid Nederlands Instituut voor Gemeentepolitieopleiding.
Opening Politie-opleidingsinstituut Heerlen aan de Van Waningweg 50.( foto)
Opening door de toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken, mr. W.Beernink op 16-12-1969.
De leerlingen werden, de langdurige buien trotserend, ruim voor tijd in gelid geposteerd op het parkeerterrein voor het instituut.
De komst van de Minister liet nogal lang op zich wachten en aldus sloeg de verveling toe.
Nu wilde het toeval dat Zijne Excellentie kort daarvoor door de douane was betrapt op de smokkel van zo’n 1000 pakjes sigaretten en deze ‘misdaad ‘ was uiteraard het gesprek van de dag.
Tijdens de inspectie van de wacht zette het aspirantenkoor ter plaatse, spontaan en met zacht gezang, het liedje in: ”Hij was een smokkelaar ”…Beernink toonde tijdens de douanecontrole zijn diplomatieke pas en mocht zijn smokkelwaar behouden, aldus de Telegraaf. Zijn smokkeltruc leidde overigens niet tot strafrechtelijke of politieke gevolgen.
De leerlingen werden, de langdurige buien trotserend, ruim voor tijd in gelid geposteerd op het parkeerterrein voor het instituut.
De komst van de Minister liet nogal lang op zich wachten en aldus sloeg de verveling toe.
Nu wilde het toeval dat Zijne Excellentie kort daarvoor door de douane was betrapt op de smokkel van zo’n 1000 pakjes sigaretten en deze ‘misdaad ‘ was uiteraard het gesprek van de dag.
Tijdens de inspectie van de wacht zette het aspirantenkoor ter plaatse, spontaan en met zacht gezang, het liedje in: ”Hij was een smokkelaar ”…Beernink toonde tijdens de douanecontrole zijn diplomatieke pas en mocht zijn smokkelwaar behouden, aldus de Telegraaf. Zijn smokkeltruc leidde overigens niet tot strafrechtelijke of politieke gevolgen.
De nieuwe school in Heerlen. Van alle gemakken voorzien die in de tijd van Doenrade ongekend waren.
Schietles in de voor die periode (1969) zeer moderne schietkelder in de nieuwe politieschool.
Schutters zonder gehoorbescherming, met uitzondering van de instructeur adjudant de Jong.
2e van links Fons van Vlerken korps Eindhoven.
In de school was een complete praktijkruimte ingericht, zoals een winkel, bar etc. waar de studenten praktijklessen kregen (foto's onder vd curusus 1977)_
Eindhovense cursisten: Aan de tafel in burger Els Brekelmans-van Woensel, Rechts zittend Loek Mies. Op achtergrond de dames Marjan Caelen (links) en achteraan staande Lucia van Daal. Uit raam hangend Jos Rijnaarts.
Waarschijnlijk praktijkles over de Warenwet met dezelfde Eindhovense cursisten als vorige foto.
Els Brekelmans-Van Woensel tijdens de les Praktisch Politieoptreden.
Klas 47 in oktober 1970.
1e rij midden, directeur Ad Broekaart, 27 jaar directeur van dit instituut geweest.(afkomstig van korps Eindhoven)
2e rij, 2e van links Fons van Vlerken. 3e rij. 4e van links, Henk van Wandelen. (beiden voor korps Eindhoven)
2e rij, 2e van links Fons van Vlerken. 3e rij. 4e van links, Henk van Wandelen. (beiden voor korps Eindhoven)
Klas 59 (1971-1972)
De grootste groep aspiranten die Eindhoven naar de opleiding stuurde bestond uit 27 man.
Toen de groep van de opleiding kwam en beëdigd werd, haalde ze zelfs het Eindhovens Dagblad. (onder)
(KLIK OP DE AFBEELDING VOOR VERGROTING)
In deze klas waren voor het korps Eindhoven:
1: Chris Oosterveen 2: Henk van Beek 3: Johan Hobbelen 4: Geert van Agt 5: Geert Veroude.
1: Chris Oosterveen 2: Henk van Beek 3: Johan Hobbelen 4: Geert van Agt 5: Geert Veroude.
Klik op de afbeelding voor vergroting
voorste rij vlnr: Piet Swartjes - Geert Foolen - Herman Terborg - Jan Swinkels - Kees Hermans - Charles Spaan - Gerrie Gerrits - Rinus Mesman - Chris Oosterveen.
2e rij vlnr: Piet Weterings - Geert Veroude - Geert van Agt - Henk van Beek - Marcel Vilé - Nico Dohmen - Frans van Dorp - Willie Heinen - Willem van Strijb.
Achterste rij vlnr: Hennie Smits - Nico Sprik - Jo Dammers - Bert van de Boom - Josef Slagers - Cor Louwers - Harm Ronde - Wim de Jong - Ben Jooren.
In aanwezigheid van familie etc.vond de beëdiging plaatsklik op de afbeelding voor vergroting.
Voorste rij: Chris Oosterveen
middelste rij van voor naar achter:
Willem van Strijb-Willie Heinen - Frans van Dorp - Nico Dohmen - Marcel Vilé - Henk van Beek - Geert van Agt - Geert Veroude - Piet Weterings
Achterste rij van voor naar achter:
Ben Jooren - Wim de Jong - Harm Ronde - Cor Louwers - Josef Slagers - Bert van den Boom - Jo Dammers - Nico Sprik - Henny Smits.
middelste rij van voor naar achter:
Willem van Strijb-Willie Heinen - Frans van Dorp - Nico Dohmen - Marcel Vilé - Henk van Beek - Geert van Agt - Geert Veroude - Piet Weterings
Achterste rij van voor naar achter:
Ben Jooren - Wim de Jong - Harm Ronde - Cor Louwers - Josef Slagers - Bert van den Boom - Jo Dammers - Nico Sprik - Henny Smits.
Niet te zien op deze foto zijn Johan Hobbelen - Piet Weterings - Geert Foolen en Jan Swinkels.
Bij de beëdiging was natuurlijk ook de korpsleiding aanwezig met ook bondsvertegenwoordigers, mentoren etc.
klik op de afbeelding voor vergroting.
klik op de afbeelding voor vergroting.
Op de voorste rij vlnr:
Chris van Seters (personeelszaken) - Dees de Jaeger (hfd verkeer) - HCvP Cees Vringer - Schoonebeek (hoofd personeelszaken) Wim Schoon en Hans van den Bergh (surv.dienst) en Hfd.Insp. Jan Menger.
Op de achterste rij (de mannen vlnr):
? - Aad Kops - ? - Jan Brouwer - Peter van Zanten - Thijs van Vuuren - Wim Cleijne - Wim Zwiers (recherche) - Jan Keuning - ?
Herman Weimar (l) kwam in mei 1973 van de gemeentepolitie Amsterdam bureau Lodewijk van Deysselstraat (Amsterdam -Osdorp) naar de GP Eindhoven.
Omdat het in die tijd toch niet zo vaak voorkwam dat dienders van buitenaf instroomden, werd hij individueel beëdigd door wijlen hoofdcommissaris Odekerken op diens kamer op de 1e verdieping aan de Grote Berg 59.
De Eindhovense adspiranten voor de klas 1973-1974
vooraan links Wim van den Boom met naast hem Jan Willem Kooijmans
middelste rij vlnr:Jacques de Wijer-Jan de Ridder- Peer de Jong - ? - Paul van Haarlem - Jos Heesters -Toon van Rijnsoever (deels zichtbaar)
Achterste rij vlnr: Ruud Swart - Stan de Krom - Hans Janse - Rob van Pruisen - Henk Mobach - Frans Hijnen - Wil van der Burgt.
Het was gebruik dat van de nieuwe adspiranten, voor hun vertrek naar de opleiding, een groepsfoto werd gemaakt voor het hoofdbureau aan de Grote Berg 59.
Het was gebruik dat van de nieuwe adspiranten, voor hun vertrek naar de opleiding, een groepsfoto werd gemaakt voor het hoofdbureau aan de Grote Berg 59.
In deze klas met geslaagden zaten 3 agenten voor Eindhoven.
Achterste rij: 3e van links Frans Hijnen en rechts naast hem Henk Mobach.
7e van links Theo Raap
De beëdiging van de nieuwe agenten vond plaats in de kantine van het hoofdbureau aan de Grote Berg 59.
Groepsfoto genomen na de selectie en vóór aanvang van de opleiding oktober 1974.
Vlnr: ?, Alex Theunen, Jaap Frerichs, Peter Mulders, Ger Verhoeven, Peter van Moorsel, Johan Heijnemans, ?,Peter van Kaathoven, Piet van Schooten, ?, Cyriel Poppelaars, Chris Coolen, Jac Neijts, Ton de Kort, Leo Sevriens en Ad Kok.
Groepsfoto ZNIvGPO klas 80 (okt. 1974 – okt 1975).
nummer 1: Ad Kok; staand geheel rechts Piet van Schooten; daarnaast Joop Heinen en
nummer 2: Johan Heijnemans en nnmmer 3: Piet van Schooten.
Groepsfoto ZNIvGPO klas 80 (okt. 1974 – okt 1975).
Voor het korps Eindhoven: Piet van Schooten(1) Johan Heijnemans(2), Ad Kok(3)
Voor het korps Eindhoven: Piet van Schooten(1) Johan Heijnemans(2), Ad Kok(3)
Beëdiging in de kantine HB Grote Berg. Vlnr: Leo Sevriens, ?, Peter Mulders (deels), Johan Heijnemans, Cyriel Poppelaars, Piet van Schooten, ?, Ad Kok en Chris Coolen
Klas 93 jaar 1975-1976
met 3 Eindhovense agenten:
vooraan links Hans Strijbos
Achteraan 3e van links: John Leuvering
2e rij 2e van rechts: Martien van Eerd.
Onder leiding van sportinstructeur Gijs Cornelissen (lichte shirt) werden in het Limburgse heuvelland de beruchte veldlopen gehouden.
Gijs liep altijd mee, enkele keren per dag.
met 3 Eindhovense agenten:
vooraan links Hans Strijbos
Achteraan 3e van links: John Leuvering
2e rij 2e van rechts: Martien van Eerd.
Onder leiding van sportinstructeur Gijs Cornelissen (lichte shirt) werden in het Limburgse heuvelland de beruchte veldlopen gehouden.Gijs liep altijd mee, enkele keren per dag.
1976
Voor het korps Eindhoven staan op de 1e rij staande uiterst rechts Henk van Middelkoop en Bert van 't Schip (3e van rechts) |
 |
Henk van Middelkoop tijdens de opleiding in Heerlen. Zowel zijn vader en broer en later zijn zoon maakten deel uit van het korps.
Henk van Middelkoop (l) Dekking open en ogen gesloten......De eed werd afgenomen door burgemeester van der Lee aan het hoofdbureau van politie aan de Grote Berg 59 te Eindhoven op 15-11-1976.Vlnr: Jos Hagen(†) - Stan van den Buijs - Henk van Middelkoop-Jan Sweere-John Leuvering-Bert van 't Schip-Martien van Eert-Hans Strijbos-Frank Schellekens-Wim Steinbusch en Frans Heessels.
Vlnr: Arno Janssen - brigadier Hassing - Jan van Bussel - Henk van Middelkoop - Hans Strijbos - Martien van Eerd - Frans Heessels - Wim SteinbuschIn onderstaande krantenartikelen gaf burgemeester van der Lee aan dat hij een eenjarige opleiding veel te kort vond en hij pleitte voor een driejarige opleiding.
Nu zouden de opgeleiden te weinig kennis opdoen van "Schakeringen van Sociaal en Maatschappelijk gebeuren die de werkzaamheden van een politieman steeds nadrukkelijker gaan markeren." Daardoor zou de relatie tussen politie en burger verstoord dreigen te raken.
Henk van Middelkoop krijgt zijn korpsbrevet uitgereikt door burgemeester van der Lee. Naast Henk staat Jan van Bussel. |
 |
Na de beëdiging kregen de nieuwe agent het korpsbrevet uitgereikt en mochten ze dat op hun tuniek doen.Links Henk van Middelkoop en naast hem Martien van Eert.
Tijdens de opleiding moesten de cursisten ook het diploma reddend zwemmen behalen.
Aan de geslaagden werd een boekje uitgereikt van de KNBRD.
In
De toenmalige hoofdcommissaris J. Odekerken was tegen de aanstelling van vrouwelijke agenten om een aantal redenen van voornamelijk praktische aard.
Alleen in bijzondere situaties zou hij voor aanstelling van vrouwen zijn, bijvoorbeeld wanneer en veel vacatures in het korps waren. Pas in 1975 begint in Eindhoven het balletje te rollen.
In een communiqué van de dienstcommissie stond letterlijk: "De personeelsvertegenwoordiging is er geen voorstander van indien bij ons korps zou worden overgegaan tot de aanstelling van een aantal vrouwen. Na ampele discussie deelde de waarnemend hoofdcommissaris mede dat bij ons korps vooralsnog niet zal worden overgegaan tot aanstelling van vrouwelijke agenten".
Voorste rij vlnr: Els v an Woensel - Lucia van Daal - Eef van Hoogstraten - Tine van Eijck - Marjan Caelen.
Op de achtergrond brigadier Victor Frans Godfried met naar hem Cyriel Poppelaars.
Aan de geslaagden werd een boekje uitgereikt van de KNBRD.
 |
 |
In
1911 kwam in Nederland de eerste vrouw bij de politie. In 1953 werd in Eindhoven de eerste vrouwelijke hoofdagent aangesteld bij de Kinderpolitie nadat de chef van die afdeling (een vrouwelijke inspecteur) naar Rotterdam was vertrokken.
Er was een verandering van inzicht gegroeid in de taak van de politie. Lag vroeger het accent meer op de sterke arm, geleidelijk is dit meer komen te liggen op de aspecten van de dienende taak. Dat de personeelsschaarste er mede toe heeft bijgedragen dat de vrouw in een versneld tempo haar plaats bij de politie heeft gevonden is een nevenverschijnsel, maar niet van principieel belang.
Dit en de constatering dat Nederland wat betreft het aantal vrouwen in de executieve dienst achterbleef bij sommige andere landen waren de redenen voor het beleggen van een studiebijeenkomst in 1966 te Heelsum.
Een belangrijke conklusie van deze studiebijeenkomst was dat de vrouw in het algemeen een grotere plaats zou moeten krijgen in het politieapparaat en dat bestaande restricties in de executieve dienst (hoofdafdeling Surveillance) zouden moeten worden opgeheven.
Dit en de constatering dat Nederland wat betreft het aantal vrouwen in de executieve dienst achterbleef bij sommige andere landen waren de redenen voor het beleggen van een studiebijeenkomst in 1966 te Heelsum.
Een belangrijke conklusie van deze studiebijeenkomst was dat de vrouw in het algemeen een grotere plaats zou moeten krijgen in het politieapparaat en dat bestaande restricties in de executieve dienst (hoofdafdeling Surveillance) zouden moeten worden opgeheven.
Mr. F. Perrick (hoofdcommissaris van Nijmegen) maakte in 1968 tussentijds een balans op over 15 jaar geüniformeerde vrouwelijke politie. Teneinde enig inzicht te krijgen in de situatie hield hij een enquête bij gemeentelijke politiekorpsen (de rijkspolitie kende toen nog geen geüniformeerd vrouwelijk personeel) .
- er werkten 149 vrouwen bij geüniformeerde afdelingen, verdeeld over 26 korpsen;
- na Heerlen volgde in 1954 Amsterdam;
- van de 11 hoofdcommissariaten kenden 8 vrouwelijke politie, waarvan 7 -net overtuiging;
- in het enquêtejaar bleek Rotterdam topscorer met 26 vrouwen, gevolgd door Amsterdam en Den Haag met ieder 20. Oss bijvoorbeeld had er toen al 3.
Wat betreft diensttijden en werkzaamheden, nam Amsterdam toen al een aparte positie in; het was het enige korps waar vrouwen in een 24-uurs dienst rouleerden. In 15 andere korpsen deden vrouwen dienst tot uiterlijk 19.00 uur en de overige kenden de roulerende dag- en avonddiensten.
De toenmalige hoofdcommissaris J. Odekerken was tegen de aanstelling van vrouwelijke agenten om een aantal redenen van voornamelijk praktische aard.Alleen in bijzondere situaties zou hij voor aanstelling van vrouwen zijn, bijvoorbeeld wanneer en veel vacatures in het korps waren. Pas in 1975 begint in Eindhoven het balletje te rollen.
In een communiqué van de dienstcommissie stond letterlijk: "De personeelsvertegenwoordiging is er geen voorstander van indien bij ons korps zou worden overgegaan tot de aanstelling van een aantal vrouwen. Na ampele discussie deelde de waarnemend hoofdcommissaris mede dat bij ons korps vooralsnog niet zal worden overgegaan tot aanstelling van vrouwelijke agenten".
Het Tweede Kamerlid voor de PvdA, Mr. A. Kosto, stelde naar aanleiding hiervan een aantal vragen aan de minister van Binnenlandse Zaken.
In de toelichting op de gestelde vragen staat onder andere: "Er lijkt een verschil in inzicht te bestaan tussen de regering die een beleid voorstaat van emancipatie, beogende dat mannen en vrouwen op voet van gelijkheid deel moeten kunnen hebben aan alle facetten van het maatschappelijke leven en de politie te Eindhoven waar men vrouwen, alleen aanvaardbaar acht voor burgerfuncies als secretaresse, typiste, telefoniste of lid van het kantinepersoneel".
Naar aanleiding van de vragen besloot de burgemeester van Eindhoven na te gaan in welke functies en in welke aantallen vrouwelijke politieambtenaren in het Eindhovense korps benoemd zouden kunnen worden.
Om meer inzicht te krijgen in bovenstaande vragen werd onder andere een uitgebreide enquête gehouden onder korpsen waar men wel al vrouwen in de executieve rangen had. In een brief van december 1975 liet de burgemeester de Minister van Binnenlandse Zaken weten dat het opnemen van vrouwelijk personeel weloverwogen en geleidelijk moest plaatsvinden. Er zou een begin kunnen worden gemaakt met het plaatsen bij de verkeersdienst, de kinder- en zedenpolitie en bijzondere wetten. Uiteindelijk werd besloten tot de verkeersdienst. De selectie kon beginnen.
Het stuit op weerstand in het korps.
In zijn nieuwjaarstoespraak van januari 1976 geeft van der Lee aan dat hij enkele vrouwen op proef zal aannemen hoewel hij er van op de hoogte is dat de hoofdcommissaris (Vringer) dat niet ziet zitten.
Hij verwoordt dat als volgt: "Ik weet dat mijn plan voor enige beroering heeft gezorgd maar ik hoop toch dat het korps ze op collegiale wijze zal accepteren."
Hoofdcommissaris Vringer zegt in zijn toespraak van dat jaar: "We hebben niet om hun komst gevraagd maar eerbiedigen het genomen besluit".
In zijn nieuwjaarstoespraak van januari 1976 geeft van der Lee aan dat hij enkele vrouwen op proef zal aannemen hoewel hij er van op de hoogte is dat de hoofdcommissaris (Vringer) dat niet ziet zitten.
Hij verwoordt dat als volgt: "Ik weet dat mijn plan voor enige beroering heeft gezorgd maar ik hoop toch dat het korps ze op collegiale wijze zal accepteren."
Hoofdcommissaris Vringer zegt in zijn toespraak van dat jaar: "We hebben niet om hun komst gevraagd maar eerbiedigen het genomen besluit".
Beide toespraken vonden kort na elkaar in dezelfde ruimte plaats.
Aanvankelijk wilde men starten met vier vrouwen, snel daarna werden dit er om praktische redenen vijf.
Er zou er immers wel eens een kunnen stranden tijdens de opleiding! Dit gebeurde echter niet en per 1 oktober 1977 deden Eef van Hoogstratenoogstraten, Marjan Caelen, Els van Woensel, Tine van Eijck en Lucy van Daal hun intrede in ons korps.
In het midden docent Nico Waterschoot met enkele geslaagde dames
Voor Eindhoven was dat uiterst links Els van Woensel en uiterst rechts Lucia van Daal met naast haar Marjan Caelen.
"Een historische dag voor de gemeentepolitie Eindhoven", zegt Hans van den Bergh, hoofd van de hoofdafdeling Surveillance, wat toen nog de surveillance en bewakingsdienst was.
Aanvankelijk wilde men starten met vier vrouwen, snel daarna werden dit er om praktische redenen vijf.
Er zou er immers wel eens een kunnen stranden tijdens de opleiding! Dit gebeurde echter niet en per 1 oktober 1977 deden Eef van Hoogstratenoogstraten, Marjan Caelen, Els van Woensel, Tine van Eijck en Lucy van Daal hun intrede in ons korps.
In het midden docent Nico Waterschoot met enkele geslaagde dames
Voor Eindhoven was dat uiterst links Els van Woensel en uiterst rechts Lucia van Daal met naast haar Marjan Caelen.
"Een historische dag voor de gemeentepolitie Eindhoven", zegt Hans van den Bergh, hoofd van de hoofdafdeling Surveillance, wat toen nog de surveillance en bewakingsdienst was.
Voorste rij vlnr: Els v an Woensel - Lucia van Daal - Eef van Hoogstraten - Tine van Eijck - Marjan Caelen.
Op de achtergrond brigadier Victor Frans Godfried met naar hem Cyriel Poppelaars.
Op 1 oktober 1976 gaan de eerste 5 vrouwelijke adspiranten naar de opleiding in Heerlen en ze worden na het behalen van hun diploma op 17 oktober 1977 beëdigd op het districtsbureau in Woensel.
Hoewel hoofdcommissaris Vringer in zijn beëdigingstoespraak aangaf dat de vrouwen gelijkgesteld zullen worden met hun mannelijke collegae, en dus in de surveillancedienst zullen beginnen, geeft hij aan het einde van zijn toespraak aan: "De vrouwelijke agenten moeten zich realiseren dat hun inzet en prestaties nauwlettend en met veel belangstelling zullen worden gevolgd, om te kunnen beoordelen, of zij aan de verwachtingen voldoen."
Hoewel hoofdcommissaris Vringer in zijn beëdigingstoespraak aangaf dat de vrouwen gelijkgesteld zullen worden met hun mannelijke collegae, en dus in de surveillancedienst zullen beginnen, geeft hij aan het einde van zijn toespraak aan: "De vrouwelijke agenten moeten zich realiseren dat hun inzet en prestaties nauwlettend en met veel belangstelling zullen worden gevolgd, om te kunnen beoordelen, of zij aan de verwachtingen voldoen."
Ik neem aan dat dit ook op de mannelijke collegae van toepassing is geweest.
vlnr: Lucia van Daal - Eef van Hoogstraten - Marjan Caelen - Els van Woensel - Tine van Eyck
De nieuwe agentes ontvangen hun korpsbrevet om op hun tuniek te bevestigen.
Het Eindhovens Stadsjournaal vond de komst van de eerste vrouwelijke agenten in het korps belangrijk genoeg om er melding van te maken, getuige dit korte filmpje van het optreden van Lucia van Daal bij de brand in het St Joris Lyceum in 1977..
Ongeveer 32 jaar later. Ze stralen nog steeds.
In 1984 waren er van de ongeveer 450 executieven 15 vrouwen (4%)
Op het totaal van 616 mensen in het korps waren er 73 vrouwen.
klas 1976-1977
zittend vlnr: Paul van Haarlem - Lucia van Daal - Els Brekelmans - Nico Waterschoot(docent) ? - Marjan Caelen en Loek Mies
1e rij staande uiterst rechts Jos Rijnaarts.
Dit zijn de Eindhovense korpsleden.
Onder: Een wat minder officieel moment.
Staande 4e van links Paul van Haarlem en 2e van rechts Loek Mies
1e rij staande uiterst rechts Jos Rijnaarts.
Dit zijn de Eindhovense korpsleden.
Onder: Een wat minder officieel moment.
Staande 4e van links Paul van Haarlem en 2e van rechts Loek Mies
Klas 1977
met 3 Eindhovense kandidaten
met 3 Eindhovense kandidaten
1e rij staande in het midden Tommie Rijnaarts met links van hem, Ed Mulder.
Achterste rij, 3e van rechts: Titus Crombach.
Achterste rij, 3e van rechts: Titus Crombach.
Klas 1977
zittend 2e van links: Eef van Hoogstraten en 2e van rechts Tine van Eijk.
Staande achter uiterst rechts: Ad Aben (†) met naast hem Leo Steur.
Staande achterste rij 2e van links: Koos van de Griendt
Staande voorste rij 4e van links: Ad Berkers.
zittend 2e van links: Eef van Hoogstraten en 2e van rechts Tine van Eijk.
Staande achter uiterst rechts: Ad Aben (†) met naast hem Leo Steur.
Staande achterste rij 2e van links: Koos van de Griendt
Staande voorste rij 4e van links: Ad Berkers.
Naast de officiële foto werden er natuurlijk ook soms foto's door de studenten zelf gemaakt:
De Eindhovense cursisten zijn:
Vooraan: Ad Berkers
Achteraan uiters rechts: Koos van de Griendt met naast hem Ad Aben (†).
De vrouw is Eef van Hoogstraten.
Achteraan uiters rechts: Koos van de Griendt met naast hem Ad Aben (†).
De vrouw is Eef van Hoogstraten.
Aachteraan links: Eef van Hoogstraten.
Zowel op het instituut in Doenrade als in Heerlen werd ieder jaar een sportdag gehouden waarbij de sportman/vrouw van het jaar werd gekozen.
In 1977 was dat bij de vrouwen de Eindhovens adspirant Eef van Hoogstraten. (foto's onder)
In 1977 was dat bij de vrouwen de Eindhovens adspirant Eef van Hoogstraten. (foto's onder)
.Beëdiging van een nieuwe groep aan het hoofdbureau Mathildelaan (1978).
Vlnr: Ed Mulder - Ruud Tijs - Hans Voogt - Jan Groenenberg - Geert Meijer - Peter van de Beeten - Marcel Spoor - Erik van Pareren - Henri Jozee - Huub Bergmans
Beëdiging door Hoofdcommissaris Odekerken van
vlnr: Vincent Reukers, Piet Hijnen, Luciën Hornstra en Jan Boersma.
Tweede van rechts is Adjudant Piet van Soerland die altijd de taak had nieuwe agenten wegwijs te maken in het korps en de beëdigingsplechtigheid te leiden.
Tweede van rechts is Adjudant Piet van Soerland die altijd de taak had nieuwe agenten wegwijs te maken in het korps en de beëdigingsplechtigheid te leiden.
vlnr: Insp. Wim Schoon, Fred Lodewijks, Tom de Vos en Kees van de Steen worden beëdigd door HCvP Odekerken waarna ze van hem het korpsbrevet kregen met de felicitaties (onder)
Vlnr: Fred Lodewijks - Tom de Vos - Kees van de Steen - HC Odekerken.
3 Eindhovenaren: Middelste rij links Chris Strik(†) en 3e van links Theo Michiels en 5e van links van Hans den Broek(†).
voor Eindhoven zittend Peer Tegenbosch (3e van links) en Theo van Kronenburg (uiterst rechts)1e staande rij 2e van rechts Sjors van Eijkeren. Achterste rij 4e van rechts Peter Hunting
Eindhovense cursisten waren Frans Heessels (achterste rij uiterst links) en Arno Jansen (6e van rechts)Zittend uiterst rechts: Wilte de Groot.
Onder leiding van sportinstructeur Gijs Cornelissen werden marsen gelopen als onderdeel van de opleiding.Voor het korps Eindhoven Arno Jansen (3e van links)
1980
1e rij staande 2e van links Theo Heller (Eindhoven)
Les P.P.O (Praktisch Politie Optreden) in 1980. De adspiranten voor het Eindhovense korps zijn Theo Heller (links) en Gijs Methorst (rechts.)
3e van links is Bert Bakker (docent) die voorheen in het Eindhovense korps werkzaam was.
achter v.l.n.r: William Damen, Peer Retera, Bert ter Voert en Peer Huskens
Voor v.l.n.r: Ruud Maas, Alger Visser, Geert Achten en Jan de Laat.
Dit was de laatste groep agenten die vanuit het toenmalige hoofdbureau aan de Grote Berg 59 naar de opleiding ging.
Een jaar laten werden ze ook als eerste groep beëdigd in het restaurant van het nieuwe hoofdbureau aan de Mathildelaan. (onder)
Rechts Peer Huskens en midden Peer Retera. Burgemeester Borrie feliciteert de nieuwe agenten.
Vlnr: Ruud Maas - Peer Retera, Peer Huskens, Jan de Laat, Alger Visser, Geert Achten, William Damen en Bert ter Voert
Op 13 november 1980 werden in het bureau Woensel aan de Koning Arthurlaan 14 nieuwe agenten beëdigd door burgemeester Gilles Borrie.
In 1976 werd bij gelegeneheid van een beëdinging in de krant vermeld dat het korps in 1977 op sterkte zou zijn. Dat heeft dus wat langer geduurd.
De nieuwe agenten waren:
Voorste rij vlnr: Jolanda Stevens - Christa Schutters - Sylvia Kanters - Kitty Odendaal - Rob Lingeman - Peter van Delft en Henny Verwimp.
Achterste rij vlnr: Theo Heller - Hans Duyvesz - Gijs Methorst - Fred den Ouden - Fred Emmerik (niet zichtbaar) - Roland van de Biggelaar - Perry Oosterbosch.
Fred Emmerik is op deze foto niet zichtbaar.
Klik op de afbeelding voor vergroting.
Dit is de lichting oktober 1981 die een jaar later werd beëdigd door burgemeester Gilles Borrie.
eerste rij vlnr: Nico Rutten - Werner van Brussel -André Huisman - Peter Rutjes † - Marcel van Gessel † - Wim van den Biggelaar en Jolanda Vermeulen.
tweede rij vlnr: Henri Boon -John Spork (met bril)- Theo Rutten- Frank Meeuwsen - Tom Verleg - Lucas Koetsenruijter en Paul van den Oord met achter hem zijn vader die ook bij het korps werkzaam was.
Vlnr: Adjudant Piet Bierkens - Jolanda Vermeulen (nog juist zichtbaar achter de burgemeester) - burgemeester Gilles Borrie - Peter Rutjes † - Paul van den Oord - André Huisman - Tom Verleg - Werner van Brussel en Theo Rutten
Adjudant Bierkens was werkzaam bij de afdeling die zich oa. bezig hield met de Interne Controle. Neventaak was het begeleiden van de nieuw geslaagden en het "klaar te stomen" voor de beëdiging en de start in de praktijk nadat ze waren geslaagd.
Vlnr: Jos van Riet - burgemeester Gilles Borrie - Jolanda Vermeulen - Wim van den Biggelaar - Marcel van Gessel - Peter Rutjes † - Lucas Koetsenruijter - André Huisman - Frank Meeuwsen - Werner van Brussel.
Vertrek naar de opleiding van de lichting 1982-1983
knielend vlnr: Tako Meijer - Bart Spieringhs - Ton de Cock - Ingeborg Hofstede
Staande vlnr: Martin van Els - Williejan Damen - Nanda van der Schel - John van Oorsouw - Ellen Dillen - Minke Greefhorst - Sjef van Hoof - Sjors Thomassen - Gerard van Bakel - Joep van Meijel - Bart Coppens.
Klik op de afbeelding voor vergroting.
Na de opleiding de beëdiging door burgemeester Dr. Gilles Borrie in het restaurant van het hoofdbureau aan de Mathildelaan.
Vlnr: Ellen Dillen - Minke Greefhorst en Sjef van Hoof. Rechts HC Rob Hessing.
Na geslaagd te zijn werden ze een jaar later beëdigd. Ze kregen de twee strepen van agent en het korpsbrevet opgespeld.
achterste rij vlnr: Sjef van Hoof - Williejan Damen - Bart Spieringhs - Ton de Cock - Bart Coppens - Sjors Thomassen - Joep van Meijel - John van Oorsouw -
Voorste rij vlnr: Minke Greefhorst - Ingeborg Hofstede - Nanda van der Schel - Ellen Dillen - gehurkt Martin van Els
De dames van de lichting oktober 1986.
Vlnr Lizzy Willems, Ine-Marie van de Veerdonk, Monique Moonen, Sylvia van Jongen/van Rooy, Jolanda Goyarts, en Renea Dircks
Met bril Lucré van Dael en in het midden Yvonne Cornelissen. De naam van de 3e collega is mij onbekend.
Gestart met de opleiding in 1987. Na het behalen van het diploma de beëdiging door korpschef Rob Hessing.
20-12-1988
Vlnr: Jacqueline van der Waal - Monique Nieuwkerk - Ester Wijgergans - Ingrid Kerkhoven - Hanneke Ensing.
In 1993 werden twee nieuwkomers beëdigd op de kamer van hoofdcommissaris Huub Raeven.
Dat waren Karin van Leest en Ruben Amatsakio.
Links Ruben Amatsakio en rechts Karin van Leest
In de eerste jaren van de opleiding aan kasteel Doenrade werd er eigenlijk geen vorm van een fysiek examen afgenomen. Je kreeg voldoende conditie door de vele sporten. Voornamelijk veldlopen, judo, boksen, voetballen en zwemmen. In de periode van de opleiding in Heerlen kwam daar verandering in. Aan het einde van de opleiding volgde een zgn. "Hardingsweek" waarin je allerlei opdrachten moest vervullen.
Peter Sloots in actie.(vermoedelijk 1977)
Oefenen ME vermoedelijk 1977 bij de opleidingschool in Heerlen.
Onderstaande 5 foto's zijn gemaakt tijdens de hardingsweek oktober 1977
Rechtsvoor Ed Mulder (GP Ehv) en vooraan links Waterschoot (GP Veldhoven)
Linksachter Erik van Pareren (GP Ehv.)
Vooraan links Ed Mulder.
Vooraan links Ed Mulder.
Gijs Cornelissen. De sportinstructeur van de politieopleiding ziet erop toe dat de oefening goed verloopt.
Samenwerking.
Eind zestiger jaren kwam een nieuwe school voor middenkader in Zutphen (bij de rechercheschool)
Hoofdagenten die een B-diploma hadden en door de burgemeester geschikt waren bevonden voor de rang van brigadier, kregen een opleiding van 3 maanden aan die school. "s Maandags naar school, vrijdags naar huis. Daarnaast moest je als brigadier minimaal een talendiploma hebben.
De opleiding voor het B-diploma werd tot begin 1968 - vanaf 1946- verzorgd door de katholieke politiebond St.Michaël.
In 1968 voerde men een dienstcursus in die werd gegeven door docenten uit het eigen korps (officieren)
Er kwamen voor het eerst summiere faciliteiten die er tot dan eigenlijk niet waren.
Voorheen volgde je de cursus aan het hoofdbureau tussen 19.00 en 22.00 uur. Als je nachtdienst had betekende het dat je 's morgens om 8 uur naar huis ging om te slapen. Om 19.00 uur weer aan het bureau voor de cursus tot 22.00 uur en daarna weer de nachtdienst in.
In 1968 voerde men een dienstcursus in die werd gegeven door docenten uit het eigen korps (officieren)
Er kwamen voor het eerst summiere faciliteiten die er tot dan eigenlijk niet waren.
Voorheen volgde je de cursus aan het hoofdbureau tussen 19.00 en 22.00 uur. Als je nachtdienst had betekende het dat je 's morgens om 8 uur naar huis ging om te slapen. Om 19.00 uur weer aan het bureau voor de cursus tot 22.00 uur en daarna weer de nachtdienst in.
In die tijd werd er Nederlands gedoceerd door niemand minder dan de bekende Eindhovense frater Simon Deltour naar wie het heempark in Eindhoven is genoemd.(boven rechts).
Een andere markante docent was hoofdinspecteur Vrenssen. (boven links)
Hij is mij altijd bijgebleven als een zeer intelligente man die een heel aparte uitstraling had. Iemand waarvoor je automatisch respect had.
Hij stond bekend als een vraagbaak voor iedereen en behoorde ook tot de examinatoren voor het B-examen.
In vergelijking met het A-diploma was de B-opleiding uitgebreider en werd er veel dieper op de materie ingegaan.
Een andere markante docent was hoofdinspecteur Vrenssen. (boven links)
Hij is mij altijd bijgebleven als een zeer intelligente man die een heel aparte uitstraling had. Iemand waarvoor je automatisch respect had.
Hij stond bekend als een vraagbaak voor iedereen en behoorde ook tot de examinatoren voor het B-examen.
In vergelijking met het A-diploma was de B-opleiding uitgebreider en werd er veel dieper op de materie ingegaan.
Het aantal hoofdagenten met B-diploma was schaars terwijl het verloop -door pensionering van brigadiers en adjudanten- groot was. Tussen 1968 en 1980 waren er 42 brigadiersplaatsen te vervullen.
In aanmerking genomen dat niet iedere bezitter van een B-diploma ook automatisch in aanmerking kwam voor de rang van brigadier, kon worden geconcludeerd dat het voor de jongere hoofdagent zeer te moeite waard was om de B-opleiding te gaan volgen.
Er werd les gegeven in:
In aanmerking genomen dat niet iedere bezitter van een B-diploma ook automatisch in aanmerking kwam voor de rang van brigadier, kon worden geconcludeerd dat het voor de jongere hoofdagent zeer te moeite waard was om de B-opleiding te gaan volgen.
Er werd les gegeven in:
-
Nederlandse taal
-
Verkeersrecht
-
Staatsinrichting, Organieke Wetten en Processen-verbaal
-
Bijzondere Wetten
-
Strafrecht en Strafvordering
-
Opsporingsleer
-
Dienstcorrespondentie
-
Burgerlijk Recht
De eerste jaren diende je alle vakken (schriftelijk en mondeling) in één jaar te doen. Het schriftelijk examen bestond uit 4 onderdelen. Zakte je voor een dan moest je de rest ook overdoen. Later is dat veranderd en bleef hetgeen waarvoor je geslaagd was minimaal 1 jaar geldig.
Eea. gold ook voor de mondelinge vakken. Vanwege het feit dat velen getrouwd waren en vaak kinderen hadden was de B-opleiding erg zwaar. Je moest immers naast je onregelmatige dienst, de lessen volgen maar ook thuis studeren en je schriftelijk werk maken zonder dat er noemenswaardige faciliteiten waren.
Behalve je B-diploma had je een getuigschrift Frans, Duits of Engels nodig om te kunnen worden bevorderd tot brigadier en twee getuigschriften om de rang van adjudant te behalen.H. Buteijn, een zoon van een oud-adjudant van de kinderpolitie, gaf de cursus Engels. Zijn vader was er trots op toen hij hoorde dat hij daarvoor was benaderd. "Goddank. Nu is er tenminste nog een 'n klein beetje bij de politie", waren toen zijn woorden.
Buteijn heeft van 1966 tot 1983 les gegeven aan zowel het bureau aan de Grote berg als aan de Mathildelaan.
Hij maakte de start na daartoe het verzoek te hebben gekregen van adjudant van de Palen die, net als Buteijn, in zijn vrije tijd imker was. Van de Palen was destijds bestuurslid van de Katholieke Politiebond St.Michael.
De cursussen werden door hem stoomcursussen genoemd omdat het getuigschrift binnen een jaar moest worden gehaald. Dat was voor degenen die een vooropleiding als MULO of HBS hadden gehad geen probleem maar wel voor de ouderen die zo'n vooropleiding niet hadden genoten.
Buteijn loste dat op door die mensen bij hem thuis extra bijlessen te geven en proefexamens af te nemen.
Er waren er zelfs die 's morgens nog even bij hem thuis kwamen om een proefexamen te doen terwijl die in de middag het eigenlijke examen moesten afleggen.
Het kwam dan zelfs voor dat Buteijn in zijn pyjama een proefexamen afnam omdat hij de kandidaten niet naar huis wilde sturen en hen gerust wilde stellen voor het aanstaande examen.
Dat mensen zo gemotiveerd waren voor een getuigschrift Engels klinkt u misschien vreemd in de oren maar het was wel zo dat hun toekomst er min of meer vanaf hing.
Behaalden ze het getuigschrift niet dan konden ze een bevordering wel vergeten. De druk was heel erg hoog en zowel Buteijn als de kandidaten van destijds hebben dat systeem als verschrikkelijk ervaren.
In het begin dat er cursussen werden gegeven kwamen de hoofdcommissaris en andere leidinggevenden nog wel eens belangstelling tonen maar dat ebde later weg. Het werd op een gegeven moment als normaal beschouwd. Faciliteiten waren er niet of nauwelijks. 's-Morgens op examen en 's middags de dienst weer in.
Buteijn noemde het de cursus voor "Jan Soldaat" want officieren zag of hoorde je nauwelijks.
Buteijn heeft in de 17 jaar dat hij les heeft gegeven zo'n 20 á 25 man per jaar opgeleid. Toen het korps ging verjongen hadden de meesten al Engels in hun vooropleiding gehad en verviel niet alleen de noodzaak maar ook de verplichting om zo'n getuigschrift te hebben.
Adjudanten die een bepaalde taakverzwaring hadden konden in aanmerking komen voor bevordering tot het zogenaamde adjudant -F niveau. Dan stegen ze een schaal op de loonladder.
Er waren hoofdagenten in het korps die vonden dat ze ook best een zware taak hadden maar door omstandigheden nooit hun B-diploma hadden kunnen halen. Sommigen voelden zich achtergesteld.
Er waren hoofdagenten in het korps die vonden dat ze ook best een zware taak hadden maar door omstandigheden nooit hun B-diploma hadden kunnen halen. Sommigen voelden zich achtergesteld.
Een van hen, Jan van de Reek (r), stak dat niet onder stoelen of banken en schreef de volgende brief aan de burgemeester,F- TOELAGE
In het POR van de gemeentepolitie Eindhoven, d.d. 19 augustus 1976 werd bekend gemaakt, dat de minister van Binnenlandse Zaken op voorstel van de burgemeester van Eindhoven heeft ingestemd met het toekennen van een F-toelage aan drie adjudanten van de gemeentepolitie Eindhoven.
Naar aanleiding van die toekenning zou ik, ondergetekende, het volgende onder de aandacht van de burgemeester willen brengen, vergezeld van een daaraanvolgend verzoek.
Daar de burgemeester hoofd is van de gemeentepolitie Eindhoven, mag worden aangenomen, dat het de burgemeester bekend is, dat er in zijn korps een groot aantal hoofdagenten dienst doen, die een of meerdere malen hebben deelgenomen aan examens tot het behalen van het diploma met aantekening, c.q. B-diploma, doch door pech of op andere wijze het door hen zo begeerde diploma niet hebben gehaald?
Dat er onder diezelfde hoofdagenten ook nog een aantal zijn, die door ziekte en of andere oorzaken niet in de gelegenheid zijn geweest tot het volgen van een cursus voor het behalen van het hier bedoelde diploma.
Mede door het feit, dat de diensten van de gemeentepolitie Eindhoven voor een groot gedeelte door die hoofdagenten wordt uitgevoerd, zou ik de burgemeester, mede namens een aantal hoofdagenten, die met vorenstaand verzoek, in kennis zijn gesteld en hiermede volledig akkoord gingen, verzoeken, om eenzelfde verzoek aan eerder genoemde minister te doen, om aan de hier bedoelde hoofdagenten van de gemeentepolitie Eindhoven een F-toelage toe te kennen.
J. v. d. Reek.
Milieu Cursus
Tot midden tachtiger jaren werd "het milieu" door de politie nauwelijks als een probleem gezien. Hondenpoep, controle op visvergunningen, vogeltjesvangers waren zo'n beetje de onderwerpen die tot die tijd (zij het minimaal) de aandacht kregen en dan nog vooral door de parkwachters.
Eind zeventiger jaren was de landelijke overheid begonnen met nieuwe milieuwetgeving, vergunningenstelsels etc. omdat de noodzaak daarvan meer en meer werd ingezien.
Van handhavingszijde werd er echter nauwelijks aandacht aan geschonken.
Als gevolg daarvan was er onder de reguliere politie een grote kennisachterstand ontstaan en hadden die ook weinig zicht op andere instanties die zich op dat terrein bezighielden.
Dat had ondermeer het gevolg dat men bij de politie er vanuit ging dat andere diensten zich om die milieuproblematiek bekommerden.
Van alle instanties die zich om milieuwetgeving mogen bezighouden is de politie echter de enige die landelijke 24 uur per dag aanwezig is en dus op zijn minst een zeer belangrijke signaleringsfunctie heeft.
Bovendien beschikt de politie over kennis en kunde op het gebied van rechercheren, verhoortechnieken en zijn ze algemeen opsporingsambtenaar waardoor een grote objectiviteit is gewaarborgd.
Het werd dus tijd dan 'het milieu" tot prioriteit werd verheven omdat het anders nog bij een of enkele hobbyisten in de korpsen zou blijven hangen.
In februari 1986 begonnen de eerste 25 politiemensen aan de eerste negendaagse Regionale Basiscursus Natuur en Milieu.
De cursus werd gegeven door ambtenaren van diverse op milieugebied actieve instanties waardoor het kennen en gekend worden werd bevorderd.
De eerste cursisten van de gemeentepolitie Eindhoven waren: Jan Roks - Henk Valkis - Jo Becs - Rinus Mesman - Tom Verhoef - Jo Dammers en Theo van der Aalst.
Na het behalen van hun getuigschrift werden zij contactpersoon binnen de organisatie aangewezen om hun kennis over te dragen aan anderen zodat die zich uiteindelijk als een olievlek zou uitbreiden.
De cursus zou een keer per jaar worden herhaald naast eventuele vervolgcursussen voor (oud)cursisten.
De cursus zou een keer per jaar worden herhaald naast eventuele vervolgcursussen voor (oud)cursisten.
Omdat surveillance vanuit de lucht een door de Rijkspolitie beproefde methode was vond op 10 juli 1986 de eerste milieuvlucht plaats. De cursisten hadden tijdens de opleiding al een kennismakingsvlucht gemaakt met een heli van de Rijkspolitie.
Nu vond er een vlucht plaats met een Cesna van dat korps.
Rinus Mesman had de eer die eerste officiële milieuvlucht te mogen maken.Toen pas bleek hoe moeilijk het was je te oriënteren vanuit de lucht.
Een heli kon nog even blijven 'hangen' om wat meer tijd te hebben. In een vliegtuig gaat dat nu eenmaal niet.
Nu vond er een vlucht plaats met een Cesna van dat korps.
Rinus Mesman had de eer die eerste officiële milieuvlucht te mogen maken.Toen pas bleek hoe moeilijk het was je te oriënteren vanuit de lucht.
Een heli kon nog even blijven 'hangen' om wat meer tijd te hebben. In een vliegtuig gaat dat nu eenmaal niet.
Ontwikkeling lesmateriaal
Ook hebben mensen van de gemeentepolitie Eindhoven ervoor geijverd om lesmateriaal te vervaardigen op het gebied van milieuhandhaving. In 1986 werd gestart met het maken van een diaklankpresentatie Milieudelicten in opdracht van de Provinciaal Consulent Natuur- en Milieu-educatie en de Politie-Milieucoördinatoren Zuid-Oost Brabant.
Training en scholing voor milieuhandhaving werd nl. steeds belangrijker door de groeiende belangstelling voor het milieu.
De diaserie liet zien om welke problemen het gaat en wat de controlerende ambtenaren kunnen tegenkomen.
Training en scholing voor milieuhandhaving werd nl. steeds belangrijker door de groeiende belangstelling voor het milieu.
De diaserie liet zien om welke problemen het gaat en wat de controlerende ambtenaren kunnen tegenkomen.
De hoofdrol in de serie werd vertolkt door henk Valkis van de afdeling Bijzondere Wetten van het kops en door Theo van Kampen van de Rijkspolitie groep Nuenen.
Het doel van de serie was politiemensen 'warm'te maken voor het milieu aan de ene kant en aan de andere kant ket leren zien en herkennen van milieudelicten.
Uit de zeer grote belangstelling bij de premiere van de diapresentatie in het Provinciehuis in Den Bosch bleek dat het milieu voor de politie geen ver-van-mijn-bed-show meer was.
Er waren nl. vertegenwoordigers van 65 gemeentepolitiekorpsen en van alle Rijkspolitiedistricten bij de presentatie aanwezig.
Saillant detail was dat voor de 50 dia's die milieudelicten lieten zien, nagenoeg niets in scene hoefde te worden gezet. Het waren allemaal dia's met praktijksituaties.
Het doel van de serie was politiemensen 'warm'te maken voor het milieu aan de ene kant en aan de andere kant ket leren zien en herkennen van milieudelicten.
Uit de zeer grote belangstelling bij de premiere van de diapresentatie in het Provinciehuis in Den Bosch bleek dat het milieu voor de politie geen ver-van-mijn-bed-show meer was.
Er waren nl. vertegenwoordigers van 65 gemeentepolitiekorpsen en van alle Rijkspolitiedistricten bij de presentatie aanwezig.
Saillant detail was dat voor de 50 dia's die milieudelicten lieten zien, nagenoeg niets in scene hoefde te worden gezet. Het waren allemaal dia's met praktijksituaties.
Rechercheschool
Als je werd overgeplaatst naar de afdeling recherche ging dat natuurlijk ook met een opleiding gepaard. Die werd gegeven aan de Rechercheschool in Zutphen waar je dan enkele weken verbleef om de cursus te volgen. Je kwam dan alleen in het weekend thuis.
Voor vrijwel iedereen was dat wennen. De meesten hadden al een gezin en hadden al jaren niet meer in de schoolbvanken gezeten.
Voor vrijwel iedereen was dat wennen. De meesten hadden al een gezin en hadden al jaren niet meer in de schoolbvanken gezeten.
Hieronder een van de vele klassen met voor het korps Eindhoven Wim van den Hoogen (uiterst rechts)
Op deze opleiding nam Nico van Heel deel als enige Eindhovense politieman. Staande uiterst links)
Gedurende je politieloopbaan vinden er natuurlijk heel veel veranderingen plaats die nieuwe of aanvullende opleidingen noodzakelijk maken.
Zo werd eind tachtiger jaren de wapenstok vervangen. Dat was tot die tijd een soepele, buigzame wapenstok die werd vervangen door een harde wapenstok.
Dat vroeg dus om een aanvullende opleiding vanwege de risico's die aan ondeskundig gebruik kleefden. Als je de opleiding goed had doorstaan werd onderstaand certicicaat uitgereikt.
Zo werd eind tachtiger jaren de wapenstok vervangen. Dat was tot die tijd een soepele, buigzame wapenstok die werd vervangen door een harde wapenstok.
Dat vroeg dus om een aanvullende opleiding vanwege de risico's die aan ondeskundig gebruik kleefden. Als je de opleiding goed had doorstaan werd onderstaand certicicaat uitgereikt.
Ook was een opleiding nodig toen het verouderde FN-pistool werd vervangen door de Walther P-5. Wervingsfunctionaris
Hieronder twee reclame-advertenties uit de oude tijd om politieambtenaren te werven.
De traditionele voorpagina van het korpsblad was in de uitgave van mei-juni 1959 vervangen door een foto van "Eindhoven-stad der toekomst" met als doel het werven van politiemensen.
Een begeleidende advertentie was geplaatst op de daarop volgende pagina.
Een begeleidende advertentie was geplaatst op de daarop volgende pagina.
Het aanbod bleef echter achter bij de wens.In de zestiger jaren werd het tekort nijpender. Het hoofd van de afdeling personeelszaken, de heer Schoonebeek (l), schreef daarom in het korpsblad van september 1965 een artikel om die noodzaak te onderstrepen.
De resultaten van de werving bleven uiterst gering.
Tot 1982 zouden in totaal 119 korpsleden met pensioen gaan. Ook moest er rekening mee gehouden worden dat, op grond van de gemiddelde cijfers van de voorbije 15 jaren, in totaal nog 128 personeelsleden waren vertrokken om andere redenen door bijvoorbeeld overlijden, het aanvaarden van een andere betrekking etc.
Ook moest er rekening mee worden gehouden dat het korps tegen die tijd met 30 man zou zijn uitgebreid.
Dat zou betekenen dat er 277 vakatures zouden zijn wat neer kwam op 17 per jaar.
Daarom werden, naast andere wervingsactiviteiten, middelbare scholen bezocht om daar voor de klassen informatie te geven over het werken bij de politie in Eindhoven.
In 1965 werden in totaal 17 scholen bezocht waarmee ongeveer 600 leerlingen werden bereikt.
Van die 600 meldden er zich 59 voor een excursie op het hoofdbureau aan de Grote Berg in Eindhoven. Van die 59 gingen er uiteindelijk in oktober 1965 maar 6 naar de opleiding.(onder)
Schoonebeek schreef verder: "Het vorenstaande geeft niet zonder grond een groot pessimisme voor de personeelsbezetting in ons korps in de naaste toekomst. In een periode van 15 jaren kan veel gebeuren, maar als de arbeidsmarkt in dezelfde mate overspannen blijft als thans het geval is, dan ziet het er voor de korpsbezetting niet rooskleurig uit, tenzij er weer een "boot" wordt gevonden die opnieuw meer geld voor de politieman brengt !"
L'histoire se repaite (2020)
De zes cursisten die dat jaar op 1 oktober naar de opleiding gingen waren:
Vanwege de te verwachten vacatures besloot de korpsleiding in 1970 Nico Waterschoot (r) vrij te maken om jong personeel te gaan werven. Het was de eerste keer dat iemand uit de 
executieve dienst enkele maanden voor dat doel werd vrijgemaakt van zijn eigenlijke taak van surveillant.Hij bezocht ook scholen ed. om kandidaten te werven.
executieve dienst enkele maanden voor dat doel werd vrijgemaakt van zijn eigenlijke taak van surveillant.Hij bezocht ook scholen ed. om kandidaten te werven.Beneden de 21 was een MAVO-diploma de minimale eis en tussen 21 en 28 was een zodanig verstandelijk niveau dat met de politieopleiding kon volgen, het vereiste.
De lichaamslengte moest minimaal 1,75 m. bedragen.
De lichaamslengte moest minimaal 1,75 m. bedragen.
Door de wervingsambtenaar werden naast het bezoeken van scholen, tentoonstellingen ingericht, excursies verzorgd, gastlessen gegeven etc. dit in samenwerking met de wervingsambtenaren van Rijkspolitie en andere GP-korpsen uit de regio.850 leerlingen gaven zich toen op voor een excursie op het hoofdbureau aan de Grote Berg.
Vanaf november 1970 solliciteerden er 88 jongeren waarvan 5 vrouwen. Die laatsten werden naar andere korpsen verwezen omdat Eindhoven nog geen vrouwen aannam.
Er werden tot dan 44 sollicitanten afgewezen.
Er werden tot dan 44 sollicitanten afgewezen.
In totaal werden in die periode 3500 jongeren bereikt. Het bleek onder de jeugd heel goed aan te slaan en er werd (oa. in schoolkranten) heel positief over geschreven.
Op een muurkrant op een van de scholen stond de taak van de politie als volgt omschreven
Hun plicht gebiedt om dag en nacht te waken,
te helpen in nood, en nimmer te verzaken.
Boven: Jongeren worden voorgelicht over de Harley Davidson KH-900 die tot 1971 bij de verkeerspolitie Eindhoven in gebruik was. 
Boven: Nico Waterschoot in functie als wervingsambtenaar.
De werving werd later steeds grootser aangepakt. Landelijk kwam er een grote bus (signalement van de politie) die van plaats naar plaats trok om jongeren warm te maken voor het politievak. Plaatselijke politiemensen bemanden dan de bus om hen te woord te staan. In Eindhoven was dat oa. Piet Hijnen.
Jan Kersten †
Jan Kersten schreef regelmatig (maatschappij) kritische stukjes in het korpsblad.
Altijd doorspekt met humor. Zo schreef hij ook het onderstaande artikeltje over de wervingsbus.
IN DE „BUS" GENOMEN
Ja, waarachtig. Op vrijdag 8 en zaterdag 9 september 1972 stond de hoop van de Nederlandse politie op ons eigen vertrouwde Stationsplein.
Als je er als politieman binnenstapt, weet je wat je te wachten staat. Anders wordt het natuurlijk, als je dit enorme gevaarte als leek betreedt.
Ondergetekende probeerde zich even in de schoenen van zo’n leek te stellen en beklom schoorvoetend het ijzeren trapje dat naar het innerlijk van deze wervings -en voorlichtingstempel voerde.
Als je het moede hoofd weer opricht, omdat die ijzeren treden ook weinig aantrekkelijks te bieden hebben, kijk je in het breed grijnzende gezicht van een duidelijk voor deze taak opgeleide politieman, die je met een breed handgebaar verder noodt.
Nu ben je als leek niet zo onder de indruk van grijnzende politiemensen, dus kijk je maar snel een andere kant op. Je aandacht wordt dan onmiddellijk getrokken door een beschadigd bloot baby-bipsje, dat in onnatuurlijke proporties aan de wand van de bus is bevestigd. „Kindermishandeling", mompelt de agent naast je onverschillig.
Je knikt zwijgend en toont je diep onder de indruk over de kennis van zaken, die zo'n man toch maar heeft. “Als er verder nog vragen zijn, hoor ik het wel".
Met die woorden neemt hij zijn post boven aan het trapje weer in. Vol ontzag bekijk je hem dan ook eens van de achterkant.
Wat zijn het toch knoeperts van kerels. Maar ja, je bent niet de bus binnengestapt om flinke kerels te gaan staan bekijken, per slot van rekening ben je een gezonde jongen.
Langzaam loop je verder en staart vol bewondering naar de grote hoeveelheid foto's die alle facetten van het politiewerk proberen weer te geven.
Je ziet aanrijdingen, branden, de zee, relletjes. En de daarboven geplaatste kreten als: Preventie, Bestrijding van de misdaad en Hulp aan burgers, doen je duizelen.
Plotseling duikt er vanachter het als biechtstoel aandoend achterdeel van de bus nog een agent op. Onwillekeurig vraag jij je af of er misschien een nest zit.
Met onderzoekende ogen bekijkt hij je van top tot teen en vraagt dan of je werkelijk geïnteresseerd bent. "Natuurlijk". Wat moet je anders.
Je kunt moeilijk zeggen dat je alleen maar even rondkijkt. Je bent tenslotte niet bij V&D. Dan mag je met die echte agent die biechtstoel in. Wat een eer, wat een eer!
Voorzichtig neem je plaats op een wankel stoeltje en kijkt oom agent vragend aan. In een stortvloed van woorden begint hij je duidelijk te maken, dat het bij de politie nog niet zo slecht is.
Als je er als politieman binnenstapt, weet je wat je te wachten staat. Anders wordt het natuurlijk, als je dit enorme gevaarte als leek betreedt.
Ondergetekende probeerde zich even in de schoenen van zo’n leek te stellen en beklom schoorvoetend het ijzeren trapje dat naar het innerlijk van deze wervings -en voorlichtingstempel voerde.
Als je het moede hoofd weer opricht, omdat die ijzeren treden ook weinig aantrekkelijks te bieden hebben, kijk je in het breed grijnzende gezicht van een duidelijk voor deze taak opgeleide politieman, die je met een breed handgebaar verder noodt.
Nu ben je als leek niet zo onder de indruk van grijnzende politiemensen, dus kijk je maar snel een andere kant op. Je aandacht wordt dan onmiddellijk getrokken door een beschadigd bloot baby-bipsje, dat in onnatuurlijke proporties aan de wand van de bus is bevestigd. „Kindermishandeling", mompelt de agent naast je onverschillig.
Je knikt zwijgend en toont je diep onder de indruk over de kennis van zaken, die zo'n man toch maar heeft. “Als er verder nog vragen zijn, hoor ik het wel".Met die woorden neemt hij zijn post boven aan het trapje weer in. Vol ontzag bekijk je hem dan ook eens van de achterkant.
Wat zijn het toch knoeperts van kerels. Maar ja, je bent niet de bus binnengestapt om flinke kerels te gaan staan bekijken, per slot van rekening ben je een gezonde jongen.
Langzaam loop je verder en staart vol bewondering naar de grote hoeveelheid foto's die alle facetten van het politiewerk proberen weer te geven.
Je ziet aanrijdingen, branden, de zee, relletjes. En de daarboven geplaatste kreten als: Preventie, Bestrijding van de misdaad en Hulp aan burgers, doen je duizelen.
Plotseling duikt er vanachter het als biechtstoel aandoend achterdeel van de bus nog een agent op. Onwillekeurig vraag jij je af of er misschien een nest zit.
Met onderzoekende ogen bekijkt hij je van top tot teen en vraagt dan of je werkelijk geïnteresseerd bent. "Natuurlijk". Wat moet je anders.
Je kunt moeilijk zeggen dat je alleen maar even rondkijkt. Je bent tenslotte niet bij V&D. Dan mag je met die echte agent die biechtstoel in. Wat een eer, wat een eer!
Voorzichtig neem je plaats op een wankel stoeltje en kijkt oom agent vragend aan. In een stortvloed van woorden begint hij je duidelijk te maken, dat het bij de politie nog niet zo slecht is.
Tot slot van zijn betoog overlaadt hij je met allerlei brochures en formulieren. Er is er zelfs eentje in kleuren bij. Na hem een hand gegeven te hebben en enkele malen te hebben geknikt op vragen die je niet begrijpt, loop je de bus weer uit.
Nog eenmaal loop je langs al de foto's en dan valt het je pas op. Bekeuren hoeven ze blijkbaar niet veel.
En als je dan met een voldaan gezicht en vol goede verwachtingen het trapje afloopt, na even vriendelijk te hebben geknikt tegen de agent bij de deur, blijkt achter de ruitenwisser van je auto een klein geel briefje te zitten.
Dan begrijp je plotseling ook de betekenis van de woorden op de sticker, die je zojuist hebt gekregen: “Het is maar goed dat er politie is".
Nog eenmaal loop je langs al de foto's en dan valt het je pas op. Bekeuren hoeven ze blijkbaar niet veel.
En als je dan met een voldaan gezicht en vol goede verwachtingen het trapje afloopt, na even vriendelijk te hebben geknikt tegen de agent bij de deur, blijkt achter de ruitenwisser van je auto een klein geel briefje te zitten.
Dan begrijp je plotseling ook de betekenis van de woorden op de sticker, die je zojuist hebt gekregen: “Het is maar goed dat er politie is".
Jake
De Herziene Primaire Opleiding. (HPO)
Voorste rij vlnr: Marcel Bakker - Hans van Berkel - Anton Aarts - Albert Diender
Achterste rij vlnr: Hans Spooren - Marcel van Oosterwijck - Gert Jan Hegge - Pien Janssen.
De oude opleiding duurde 12 maanden. De HPO ( die begin tachtiger jaren werd ingevoerd) duurde er 20. Niet alleen de tijdsduur veranderde maar ook de inhoud van de opleiding.
-
de manier van lesgeven
-
een langdurige stage
-
van theoretische kennis meer naar praktische toepasbaarheid en sociale en maatschappelijke vaardigheden
De eerste fase van de opleiding duurde een jaar. De stof werd in blokken aangeboden waardoor, veel beter dan in de oude opleiding, de samenhang duidelijk werd.
In de 'oude' opleiding werd alles fragmentarisch gebracht waardoor die samenhang moeilijk te onderkennen was. Zo werd bijvoorbeeld de bevoegdheid "binnentreden in woningen" behandeld uit het wetboek van strafvordering en enkele weken of maanden later dezelfde (afwijkende) bevoegdheid uit andere wetten.
Fase 2 van de opleiding was de stage in het korps gedurende 5 maanden. De stagegroep functioneerde zelfstand in het korps. Had eigen auto's materieel etc.Ook werd er een stagecoördinator aangewezen die de contactpersoon was tussen de school en het korps.
De eerste coördinator voor Eindhoven was Joop Paulissen.(l)
De groep had een eigen stagementor en assistent-mentor.
De eerste (assistent) mentoren waren:
Theo van der Aalst, Bert van 't Schip, Martien Deeben en Ad van Oorschot. Ze hadden een speciale opleiding genoten aan de kaderschool in Zutphen.
De eerste 15 weken van de stage bestond uit het bijbrengen van kennis en vond plaats buiten het korps.
De daarop volgende zes weken 'draaiden' ze mee in een ploeg van de surveillancedienst.
Dan volgde een week om het schriftelijk werk af te werken waarna ze voor de 3e fase naar school gingen.
De eerste 15 weken van de stage bestond uit het bijbrengen van kennis en vond plaats buiten het korps.
De daarop volgende zes weken 'draaiden' ze mee in een ploeg van de surveillancedienst.
Dan volgde een week om het schriftelijk werk af te werken waarna ze voor de 3e fase naar school gingen.
De 3e fase duurde 3 maanden en daarin werden de eerste en 2e fase geëvalueerd en getoetst of die aan de praktijk beantwoordden. Afgesloten werd met een scriptie.
Vlnr: Marcel Mols -Monique ? - Martien Deeben - Jacqueline van der Waals - Esther Wijgergangs (deels zichtbaar) Hanneke Ensing - Ingrid Kerkhove - Wilfied Snip - Paul Schmitz - Richard van Brakel.Klik op de afbeelding voor vergroting.
Joop de Jager (voorlichting - op de rug gezien met geruite jas) heeft een interview met de nieuwe groep Herziene Primaire Opleiding.
vlnr: Gert Jan Hegge - ? - Martien Deeben (op rug gezien) ? - Hans Spooren - Roos Branten - Theo van der Aalst - Anton Aarts- ? - Marcel Bakker - Albert Diender
Klik op de afbeelding voor vergroting.
Joop de Jager (voorlichting) 2e van links, heeft een interview met de nieuwe groep Herziene Primaire Opleiding.
vlnr: Albert Diender - Marcel Bakker - Martien Deeben - ? - Gert Jan Hegge - Leon van Meijel- Gerton Wensink
Methode van der Steen
In 1978 werd de ‘Methode van der Steen’ aan agenten en wetenschappers gedemonstreerd. Van der Steen was een oud-agent, die voor de universiteit was gaan werken. Hij ontwikkelde daar een methode om agenten te leren, hoe ze met burgers om moesten gaan. Hij maakte gebruik van opleidingsfilms, waar situaties uit de dagelijkse praktijk werden nagespeeld. Zijn methode sloeg in als een bom. Een aantal van de films waren tamelijk confronterend voor politiemensen, volgens Van der Steen. Een vrouw begaat een lichte verkeersovertreding en wordt tot de orde groepen door een agent en pakte hem vervolgens volkomen in.
Van der Steen bewerkte zijn modellen uiteindelijk tot een serie opleidingsfilms voor de politie, getiteld ‘Interactie Politie/Publiek’. Binnen de modules – bijvoorbeeld ‘Gedrag in Bekeuringsituaties’ - werd aandacht besteed aan het voeren van een gesprek met de burger. De adspirant werd geleerd dat zowel de burger als de agent verschillende vormen van gedrag kunnen vertonen en dat de agent door middel van gesprekstechniek het gedrag van de burger kan beïnvloeden. Wanneer een agent bijvoorbeeld een burger agressief benadert, kan hij agressief gedrag terug verwachten.
Van der Steen bewerkte zijn modellen uiteindelijk tot een serie opleidingsfilms voor de politie, getiteld ‘Interactie Politie/Publiek’. Binnen de modules – bijvoorbeeld ‘Gedrag in Bekeuringsituaties’ - werd aandacht besteed aan het voeren van een gesprek met de burger. De adspirant werd geleerd dat zowel de burger als de agent verschillende vormen van gedrag kunnen vertonen en dat de agent door middel van gesprekstechniek het gedrag van de burger kan beïnvloeden. Wanneer een agent bijvoorbeeld een burger agressief benadert, kan hij agressief gedrag terug verwachten.
De politie was (en is) een log apparaat dat zich moeilijk laat hervormen. Maar toen in die periode de druk vanuit de samenleving, aanhield, was de tijd rijp voor nieuw opleidingsmateriaal. De films van Van der Steen kwamen precies op het moment dat er binnen de organisatie van de politie aan een hervorming van de primaire opleiding (HPO) werd gewerkt. De hervorming, die aan het begin van de jaren tachtig werd doorgevoerd, bestond vooral uit aandacht voor het opdoen van praktijkervaring, vóórdat de agent de straat op ging.
Er zou geoefend worden met een rollenspel, waarin het optreden van politie en burger werd gesimuleerd. De ‘Methode Van der Steen’ vormde op dat punt bij uitstek het lesmateriaal. De politieschool in Heerlen kreeg de beschikking over een simulatieruimte. De ruimte bestond uit een straat, supermarkt, politiekantoor en enkele huiskamers, waarin de omgang met het publiek tijdens de opleiding kon worden geoefend. De activiteiten van de aspiranten werden geregistreerd door camera’s en naderhand besproken.
Er zou geoefend worden met een rollenspel, waarin het optreden van politie en burger werd gesimuleerd. De ‘Methode Van der Steen’ vormde op dat punt bij uitstek het lesmateriaal. De politieschool in Heerlen kreeg de beschikking over een simulatieruimte. De ruimte bestond uit een straat, supermarkt, politiekantoor en enkele huiskamers, waarin de omgang met het publiek tijdens de opleiding kon worden geoefend. De activiteiten van de aspiranten werden geregistreerd door camera’s en naderhand besproken.
Het onderstaande schema werd door Van der Steen ontwikkeld.
De ‘Methode van der Steen’ veroorzaakte een omslag binnen de mentaliteit van de politie. De assertieve burger werd tegemoet getreden door een even assertieve agent. In de jaren tachtig won de politie het zelfvertrouwen weer terug.
De eerste cursussen werden in 1983 ingevoerd en in Eindhoven werden daarmee gestart in oktober 1985. Dat was voor degenen die al in het korps werkzaam waren. Na het starten van de Herziene Primaire Opleiding hadden die cursisten immers de cursus als gehad.
De cursussen voor de zittende mensen werden BEKSIT genoemd (Bekeuringssituaties).
De eerste docenten van de cursus waren mensen uit het korps zelf, de mentoren van de HPO. Ze werkten als dezelfde mentorkoppels waarin ze ook bij de HPO hadden gewerkt. Toen ontbrak nl. bij het bureau Training Vorming en Opleiding nog de vereiste ervaring.
De koppels waren:
Martin Deeben en Ad van Oorschot, Theo van de Aalst en Bert van 't Schip, Will van Hooff en Ruud Swart.
De eerste allochtonen in het korps
Niet alleen de komst van de eerste vrouwen in het Eindhovense politiekorps was nieuws maar ook die van de eerste allochtonen. Nu ik dit anno 2008 schrijf komt het me vreemd over dat dit feit nog maar zo kort geleden nieuws was.Op 1 oktober 1985 vertrokken Roy Kirindongo en Orsinni van Wessel naar de opleiding in Limburg.
Enkele jaren daarvoor was er ook al een allochtoon in het korps maar die was al weer vrij snel teruggekeerd naar zijn vaderland. Dat was Johnny Felten die oa. op het toenmalige District II werkzaam was en terugkeerde naar Curaçao.
Zoals bij iedere verandering was ook deze bijzonder.
Beiden waren uit Curaçao afkomstig. Roy was 27 en woonde 6 jaar in Nederland. Orsinni was 23 en woonde al vanaf zijn elfde jaar in Eindhoven.
Het feit dat de interviewer destijds nog had aangegeven dat hij moeilijk het verschil kon zien tussen iemand uit Suriname en De Antillen wees er op dat het echt nieuw was. Orsinni gaf toen aan dat dit hetzelfde grote verschil was als Nederland en België.
Bij de beëdigingsplechtigheid deed Roy, mede namens de andere nieuw beëdigden, het woord. Hij gaf aan dat er na de benoeming van de eerste vertegenwoordigers uit een minderheidsgroepering
meer diende te gebeuren. Roy: "Acceptatie binnen het korps en begrip voor elkanders culturen is bij de verdere ontwikkeling van het Eindhovense korps onvermijdelijk en dat geldt niet alleen voor de politie, maar is van elementair belang voor een verdere socialisatie van onze samenleving. Het geklets over huidskleur, geaardheid, geslacht of culturele differentiaties moet afgelopen zijn. Er moet gewerkt worden aan erkenning van ieder individu". De Nederlandse overheid is op de goede weg en de inspanningen zullen resulteren in een betere samenleving. Wel dienen tolerantie en een wederzijds begrip als vaandels meegedragen te worden en iedereen zal dan ook zijn steentje hiertoe moeten bijdragen."
Het feit dat de interviewer destijds nog had aangegeven dat hij moeilijk het verschil kon zien tussen iemand uit Suriname en De Antillen wees er op dat het echt nieuw was. Orsinni gaf toen aan dat dit hetzelfde grote verschil was als Nederland en België.
Bij de beëdigingsplechtigheid deed Roy, mede namens de andere nieuw beëdigden, het woord. Hij gaf aan dat er na de benoeming van de eerste vertegenwoordigers uit een minderheidsgroepering
meer diende te gebeuren. Roy: "Acceptatie binnen het korps en begrip voor elkanders culturen is bij de verdere ontwikkeling van het Eindhovense korps onvermijdelijk en dat geldt niet alleen voor de politie, maar is van elementair belang voor een verdere socialisatie van onze samenleving. Het geklets over huidskleur, geaardheid, geslacht of culturele differentiaties moet afgelopen zijn. Er moet gewerkt worden aan erkenning van ieder individu". De Nederlandse overheid is op de goede weg en de inspanningen zullen resulteren in een betere samenleving. Wel dienen tolerantie en een wederzijds begrip als vaandels meegedragen te worden en iedereen zal dan ook zijn steentje hiertoe moeten bijdragen."
Beiden zijn na hun indiensttreding snel in het korps ingeburgerd.
DIT ONDERWERP IS NOG IN BEWERKING.
MOCHT U ALS OUDGEDIENDE HIERAAN EEN BIJDRAGE WILLEN LEVEREN MAIL ME DAN AUB.