Nieuwe techniek doet haar intrede bij de politie
Ook de politieverbindingen zouden in de zestiger jaren een belangrijke verbetering tegemoet gaan.
Het had lang geduurd maar eindelijk kwamen er in september 1961 heuse mobilofoons voor op de motor.
Door Radio Bekker in Zeist werden de mobilofoons geïmporteerd uit Engeland (Cossorfabrieken)
Eindhoven had er twee op proef gekregen.
De mobilofoon was achter op de motor gemonteerd en een luidspreker en telefoonachtig toestel op de tank. Het ding woog in totaal 5 kg.
Als de motorrijder werd opgeroepen hoorde hij dat via de luidspreker op zijn stuur. Hij moest dan stoppen, de luidspreker uitschakelen en via de "telemicrofoon" met het bureau praten.
Dan kon het publiek nl. niet meeluisteren.
Later zou er een nieuw systeem, microfoon en luidsprekertjes in de helm, worden ontwikkeld.
Een Harley Davidson 900 cc met nieuwe mobilofooninstallatie.
In dezelfde periode kwam ook de eerste portofoon.
Bij de 18 Septemberfeesten van 1961 waren ze uitgetest.
Het was nog niet echt een succes maar de verwachtingen voor de toekomst waren hoog gespannen.
De reikwijdte was 800 á 900 meter en met dacht dat dit voldoende was en het een welkome aanvulling voor de politie zou gaan worden.
Links poseert Felix van Moorsel met het nieuwe wondertje op de hoek Grote Berg met de Deken van Somerenstraat.
Met de komst van steeds meer verkeerslichten stierf de functie van verkeersregelaar (als dagtaak) uit.
Tot dan waren de verkeersregelaars dagelijks op diverse kruispunten in de stad te zien geweest. Met of zonder de zgn. klapborden of mobiele lichten.
Foto boven links: Cees van Turnhout regelt het verkeer "met de hand". Op de rechter foto Henk Swart met een mobiel verkeerslicht.
Piet van Gils sjouwt met zijn verkeerslicht op de kruising Kleine Berg-Keizersgracht-Vrijstraat
Piet van Gils op de kruising Vrijstraat-Keizersgracht-Kleine Berg. Voor het verkeerslicht was in het midden van de kruising een gaatje aanwezig waar de paal ingestoken kon worden. Op de achtergrond staat de chef van de afdeling, Dees de Jaeger.
De panden op de achtergrond zijn inmiddels afgebroken. Daar staat nu de Regent.
Links Kees van Eck en rechts Louis Dassen met het befaamde regelbord. Rechts Johan Maatje.
Willem Raap op de kruising Vrijstraat- Keizersgracht - Kleine Berg bij het voormalige post-en telegraafkantoor (thans Stadspoort)
Dit beeld verdween definitief toen op de binnenringbaan in Eindhoven verkeerslichten kwamen.
De nieuwe centrale daarvoor werd op 16 juli 1962 officieel geopend door hoofdcommissaris van der Werf. (links)
Wetenswaardigheidjes:
In de centrale werden 5400 soldeerverbindingen gemaakt, terwijl er 400 meter 40 aderige kabel en 30 meter 10 aderige kabel in werd verwerkt. In totaal werd 16,3 kilometer draad gebruikt. In de 7 controlekasten op de kruispunten werden 4100 soldeerverbindingen gemaakt. Om deze controlekasten aan te sluiten op de centrale was 1500 meter 80 aderige kabel gebruikt wat neerkwam op 120 kilometer draad.
Niet alleen het feit dat er verkeerslichten kwamen maar ook de verandering bij grote werkgevers als Philips en DAF maakten een einde aan diverse verkeersregelposten zoals op de Geldropseweg (DAF-poort) en Philips aan de Zwaanstraat (Vipre-bussen) en de Emmasingel (Philipspoort)
Op de foto is met de pijl aangegeven waar de verkeersregelaar stond. Deze verkeersregelaar maakte deel uit van een groep regelaars (oa. op het 18-Septemberplein) die allemaal op elkaar ingespeeld waren om een zo goed mogelijke doorstroming te realiseren.
Op een bepaald moment klaagde ondermeer directeuren van de NV. Philips over de manier waarop door de Eindhovense politie het verkeer werd geregeld. Ook anderen klaagden daarover. Ze vonden dat de doorstroming beter kon. Dat was reden om de klagers zelf de gelegenheid te geven om het verkeer op die drukke punten in Eindhoven te regelen.
"Appie" van Maastricht (L) (In 2012 met hem gesproken. Hij was toen 91 jaar) herinnerde zich dat moment goed. Appie: "Ik weet nog goed dat we de beste stuurlui aan wal het verkeer lieten regelen. Bij de Woenselse overweg was het drukste punt. Dat was 'kruispunt 1' in het vakjargon van de politie.
Ik weet nog dat de heer Numan directeur PR van Philips op de ton ging staan en begon te regelen. Op een gegeven moment kwam burgemeester Kolfschoten voorbij, stak zijn hoofd door het raampje van zijn auto en riep iets tegen Numan. Die bleef maar 'zwaaien' en riep terug "Doorrijden manneke". Dat waren nog eens tijden."
Van het regelen van het verkeer door leken is destijds een filmpje gemaakt.
Op 18 september 1960 had de Verkeersdienst (althans in Nederland) een primeur.
In Berlijn had men verlichte witte koppels gezien die de veiligheid van een verkeersregelaar in het donker moesten vergroten.
De koppels werden in eigen beheer verbeterd en tijdens de Lichtjesroute gebruikt.
De politieman was T. van Meijgaarden die van 1956 tot 1961 bij het korps werkzaam was.
