Verjonging van de afdeling
Tot 1969 was het niet mogelijk om als agent te worden opgeleid en aangewezen als motorrijder.
Omdat men inzag dat verjonging noodzakelijk was werd daarin verandering gebracht.
Jaarlijks zouden er 3 tot 5 agenten, die 2,5 tot 3 jaar ervaring hadden, voor motorsurveillant worden opgeleid. In principe zou men maximaal 8 jaar bij de afdeling blijven en dan in principe weer terug gaan naar de surveillancedienst.
De eersten die die eer te beurt viel waren Frans Stoop - Joop Blummel - Thijs van Vuuren en Peter van de Wal.
Je kreeg dan twee keer 3 maanden een mentor toegewezen die je de kneepjes van het vak moesten bijbrengen.
Mijn mentor (webmaster) werd gedurende de eerste 3 maanden Jan Koelen en de volgende 3 maanden Wim Swart.
Beiden waren wandelende vraagbaken op verkeersgebied. Toen Jan Koelen al bijna een half jaar met pensioen was kwamen er nog telefoontjes voor hem binnen uit zo wat heel Nederland van collega's, particulieren en overheidsinstanties met vragen op het gebied van verkeerswetgeving.
De burgemeester van Eindhoven verleende hem een zgn. tevredenheidsbetuiging. Eenb van de manieren op poolitiemensen te belonen.
Jan kreeg die niet vanwege zijn vakbekwaamheid op verkeersgebied maar omdat door zijn doorzettingsvermogen en bekwaamheid 2 mannen konden worden aanghouden die ongeveer 60 auto's hadden gestolen.
Boven : Wim Swart en Jan Koelen(r) mijn mentoren in 1969.
Rechts: Jan was ook aanwezig op mijn afscheidsreceptie in 2006.
Boven links: J.Jonai en rechts Piet Musters
ADAMO
In 1964 bezocht de toen bekende Belgische zanger Adamo Eindhoven of was hij op doortocht naar huis. In ieder geval maakte hij een verkeersovertreding, reden waarom Johnny Jonai hem liet stoppen om hem te bekeuren. Toen hij zijn bonnenboekje te voorschijn haalde zei Adamo in gebrekkig Nederlands tegen Jonai dat hij een goede zanger was, kennelijk met de bedoeling om zo onder de bekeuring uit te komen.
Johnny kende Adamo niet en schreef onverstoorbaar door met de mededeling dat hij een goeie schrijver was.
In die tijd was ik (webmaster) tijdelijk als administratieve kracht werkzaam op de centrale carthoteek in afwachting van plaatsing op de politieschool.
Een van mijn taken was de dagelijkse hoeveelheid naamscontrolekaarten alfabetisch opbergen in stalen kaartenbakken. Omdat ik toen 16 jaar was wist ik natuurlijk wel wie Adamo was want met zijn nummer Vous permettez monsieur had hij in 1964 immers 35 weken op nummer 1 gestaan. Daarom herinner ik me nu nog dat ik de kaart met zijn persoonsgegevens heb opgeborgen met daarop zijn volledige naam en adres: Salvatore Luigi Adamo, Rue de Jemappes, Jemappes België.
Deze foto is gemaakt tijdens het begeleiden van fysiek gehandicapten (Zonnebloem) in 1974.}
In die tijd reed men bij de verkeersdienst nog steeds op de Harley Davidson KH-900 (Sportster).(boven)
Iedereen die toen in Eindhoven aan het verkeer deelnam zal zich ongetwijfeld het geluid daarvan herinneren.
Persoonlijk vond ik het fijne motoren om op te rijden, vooral bij het begeleiden van optochten etc. Je kon de motor zo lekker langzaam laten lopen omdat de ontsteking met het linker handvat te regelen was.
Toch zijn er ook velen die de motor vervloekten. Ze stonden in een onverwarmde garage en als je 's winters op surveillance ging (ongeveer 5 a 6 uur per dag) stond je vaak minuten lang op de kickstarter te stampen voordat je het ding aan de praat kreeg. Kletsnat van het transpireren moest je dan de kou in op de motor.
Motorpakken waren niet zoals op de dag van vandaag.
Het waren plastic motoroveralls met binnenvoering. Warmte had je er totaal niet van.
De helm gemaakt van kurk met een zacht kunststof laagje erover.
Collega's van voor naar achter Hans van den Bergh - Kees van de Steen en Frans Sak (20-11-1970)
De Harleys waren sterke motoren die tegen een stootje konden.
Met opzet zeg ik stootje want tegen een flinke klapper waren ze niet bestand.
De foto's zijn gemaakt nadat ik (webmaster) frontaal op een links van de weg rijdende auto was gereden op 20-11-1970. (Bilderdijklaan). Door de klap was ik over de auto gevlogen en op de andere weghelft gekwakt.
Gevolg: een arm uit de kom en de kop van het schoudergewricht gebroken, een lichte hersenschudding en een gebroken knie.
Hoewel in het krantenartikel stond dat de motoragent P.v.d.W. na behandeling in het ziekenhuis naar huis werd gebracht duurde het toch nog een jaar voordat revalidatie en herstel voorbij waren.
De van kurk gemaakte helm was aan de voorkant doorgesneden maar dat had desondanks geen letsel aan het hoofd tot gevolg. Het was de helm hierboven afgebeeld.
TOP