De Recherche - Praktijkzaken van een oud rechercheur

 

Ton Kets

 

 

 

 

 

 

 

ton kets

 

 

Ton Kets, in 1949 bij de politie Eindhoven gekomen, heeft de laatste 23 jaar tot aan zijn pensionering, onafgebroken bij de recherche gewerkt.
Roulatie was toen niet aan de orde.
Ervaring werd vastgehouden zodat 'het vak' kon worden uitgeleerd.
Hij had anno 2010 een aantal door hem behandelde zaken nog vers in het geheugen omdat ze op de een of andere manier in het oog sprongen.

 artikel big star bvDe zaak B.V.  BIG STAR.

Volgens Kets was dit de eerste zaak in Nederland met betrekking tot zwendel met B.V.'s

Nadat een Limburgse directeur-eigenaar wegens zwendelpraktijken failliet was gegaan, maar toch op dezelfde manier veel geld wilde blijven verdienen, creëerde hij de BV Big Star.
Hij zette daar een stroman in, de 45-jarige D. de J. uit Eindhoven, en kocht wagonladingen vol plakband. Vanuit Zweden, Engeland, Zwitserland, België, Frankrijk en Duitsland kwamen honderdduizenden rollen plakband met waarden tussen de 12.000 en 400.000 gulden, naar Nederland.
Die werden onder meer voor minder dan de helft van de marktprijs verhandeld via zijn bedrijf in Weert.
Af en toe betaalde hij een rekening.
Maar het grootste gedeelte van de opbrengst stak hij in eigen zak. Slechts drie maanden in 1977 dreef de zwendelfirma vanuit Eindhoven koortsachtig handel.
Zeker veertig bedrijven zijn in die tijd voor naar schatting vijf miljoen gulden geflest.

 Naast moorden, doodslagen, ernstige zwendelpraktijken waren er natuurlijk ook zaken die in het oog sprongen omdat het in die tijd de eerste keer was dat men er in Eindhoven mee te maken kreeg.

Ton Kets heeft een aantal zeventiger en tachtigerjaren knipsels bewaard die op die zaken betrekking hadden.

 

overval chinees restaurant overval postkantoor 1971 

In 1968 vonden er in heel Nederland 43 overvallen plaats. In 1973 was dat al opgelopen tot 269. Het feit dat er na 1972 een daling voorkwam lag aan de toegenomen veiligheidsmaatregelen bij banken. Overvallen bij postagentschappen en benzinestations stegen wel.

Het was nog niet lang daarvoor dat een van de Eindhovense politieofficieren zij dat die Amerikaanse toestanden in Nederland niet op grote schaal zouden voor komen.
Hij bleek ongelijk gehad te hebben.

Heel veel Amerikaanse toestanden zouden in latere jaren overwaaien en dat is nog steeds niet over. Anno 2008 werd bendevorming vaak niet onderkend of gebagatelliseerd. In 2010 kwam het landelijke nieuws met een onderzoek waaruit bleek dat er in Nederland diverse criminele bendes waren. Het kan verkeren. Het blijft opvallende dat we hier hkennelijk niet leren van de expertise die er in Amerika is en van de negatieve maatschappelijke ontwikkelingen in dat land die ongetwijfeld zich ook in Nederland zullen manifesteren. Het duurt gewoon even en dan is het hier ook en gaan we het wiel opnieuw uitvinden.

Uit een blad van de reservepolitie Utrecht (begin zeventiger jaren) kwam het navolgende artikel.

WAT MOET JE ANDERS?

Er was eens een oudere man die zich ergerde aan een stel opgeschoten jongens die midden op de dag verveeld voor een patat-winkel rondhingen. Hij ging erop af en zei: „Hebben jullie niks beters te doen?'' „Wat moet je anders?- antwoordde één van de jongens en nam een dreigende houding aan. De man slikte z'n verontwaardiging in en liep door, bang voor de agressie die hij had ontketend. -"Zak", zei de jongen en daar bleef het bij. De verveling van de groep leidde niet tot gewelddaden.

Anders bleek uit een onderzoek in de Verenigde Staten, waar aan een aantal jongemannen in een gevangenis werd gevraagd waarom zij een moord hadden gepleegd.
De antwoorden waren onthullend: Geen van de jongens had zijn slachtoffer gekend, laat staan er iets tegen gehad. Beroving was ook niet aan de orde geweest.
De enige drijfveer tot de daad was: bevrijding van verveling.

Tussen de jongens voor de patat-winkel en die in de Amerikaanse gevangenis is een groot verschil wat betreft de gevolgen van de verveling, de verveling zelf hebben zij gemeen. Ook de gevoelens van agressie die zij oproept. Kijken naar films met geweld is een uitlaatklep.

Verdovende middelen en seks bieden andere vluchtmogelijkheden uit de verveling.
De oorzaken ervan kunnen ze niet wegnemen. Waar zitten die:

Deskundigen noemen de volgorde:

  1. de jongeren hebben thuis en op de lagere school niet geheel hun vrije tijd creatief te besteden;
  2. het club- en buurthuiswerk trekt hen niet omdat dit niet aan hun behoefte tegemoet komt menen ze;
  3. de saneringswijken in de grote steden zijn tot ondergang gedoemd. Iedere prikkel ontbreekt daar alsnog iets creatiefs op te zetten;
  4. in de nieuwe wijken ontbreekt meestal speelruimte. De kelders die bij de flatwoningen horen zijn te klein om bijv. aan bromfietsen te knutselen. In de gangen en op de galerijen is het verboden. Buiten op straat kan het in beperkte mate (geen olie morsen, geen lawaai) alleen als het mooi weer is. Trapveldjes zijn er niet of te weinig of te klein.
  5. de televisie thuis is dikwijls een bron van conflict. De ouders beslissen waar naar wordt gekeken. Interesseert dat de jongeren niet dan gaan zij de straat op.

Veel is daar niet te beleven. Het wordt dus een biertje en nog één en nog één. Stoere verhalen en elkaar opjutten tot grootse daden die op straat uitmonden in het vernielen van een automaat, joyriding en dan is het verband gelegd tussen wat heet crimineel gedrag en verveling.

Wat in het ergste geval volgt heeft niemand oorspronkelijk gewild; aanhouding, voorlopige hechtenis, gevangenis of voorwaardelijke veroordeling, de ouders in zak en as, de daders ongelukkig, verbitterd, agressief ten opzichte van de hele wereld, de slachtoffers één en al onverzoenlijkheid ten opzichte van de daders. De Staat der Nederlanden (d.w.z. de belastingbetalers) kost het ongeveer fl.80,— per dag voor iedereen die zij in Huis van Bewaring of gevangenis de kost en inwoning geeft. Dit alles zou in veel gevallen kunnen worden voorkomen.
Eén van de middelen die daartoe kan dienen is opvoeding tot vrije tijdsbesteding aangepast aan de behoefte van de jongeren. Ontmoetingscentra in velerlei maten en soorten schijnen tot die behoefte te behoren. De koffiebars rijzen als paddenstoelen uit de grond. Je kunt er rustig zitten, wat drinken, lezen, schaken, dammen, praten, zwijgen....
Niemand moet wat van je, wil jezelf wat dan is er altijd contact mogelijk. De man achter de bar vervult, als het goed is, de functie van vertrouwensman.
Hij is er wanneer je hem nodig hebt, een toevlucht, bereid tot zwijgen en tot praten.
Wie vindt dat „hangen" in koffiebars enz. weinig zinvol is, bedenke dat de behoefte aan vrijblijvende geborgenheid geen uitzonderlijk kenmerk is van de hedendaagse jeugd. 

De realiteit is dat veel jongeren die geborgenheid in de schoot van de familie niet meer ervaren.

Zij zoeken het dus elders want "Wat moet je anders?"

 krantenartikel eerste drugsvangst krantenartikel bonnie and clyde

Zo was de vangst van (zoals in het uit 1969 daterende artikel stond) van NIET MINDER dan 125 gram hash, groot nieuws.
De hash kwam uit het Duitse Bitburg van daar gelegerde Amerikaanse militairen die in Eindhoven gingen stappen.
Café de Lichtstad (Markt-Jan van Lieshoutstraat) was hun domein. In die tijd werd er toezicht gehouden door de Amerikaanse MP. De meest bekende van die tijd was een boomlange vent "Mac" die eerst de kroeg leeg sloeg en dan vragen ging stellen. Iedereen had er ontzag voor.

Ook de zaak met de Eindhovense "Bonnie and Clyde" heeft destijds veel indruk gemaakt. Geweld in die vorm tegen de politie kwam zelden voor.(boven rechts)