De Administratie en Afd. Financiën

 

Voor 1920 was praktisch van een administratie geen sprake geweest.
In 1921 werd begonnen met de reorganisatie.

Er werd daarvoor één inspecteur aangewezen, n.l. Ten Haaf, die met zijn stukken gehuisvest was in het houten gebouwtje achter het oude politiebureau aan de Rechtestraat.

Ook in 1921 werd de eerste klerk benoemd, n.l. de latere inspecteur van Keulen.

Op 15 april 1922 werd "Tini Aarts"  bij de politie aangesteld, o.m. in verband met het feit, dat het verlenen van diverse ontheffingen ingevolge de Algemene Politieverordening aan de Commissaris van Politie was gedelegeerd. Aarts werd belast met het verzorgen van die ontheffingen, terwijl hij zachtjesaan ook de zorg over andere administratieve werkzaamheden kreeg.

 

 

 

vlnr: Ip. Ten Haaf - Tinie Aarts - Ip. Van Keulen

Uitbreidingen:

 

 

vlnr: Hip.Matla - Wim van den Heuvel - Ip. Van Dijk - Hip. Vrensen

In 1929 werden als assistenten aan hem toegevoegd, resp. op 1 juni en 1 november de latere inspecteurs Vrensen en Van Dijk. Van Keulen was toen inmiddels van het toneel van de administratie verdwenen. In 1929 werd officieel de Verkeersdienst in het leven geroepen, waarbij hij als adj. inspecteur werd geplaatst.

In september 1930 werd Wim van den Heuvel op de administratie geplaatst en op 1 januari 1931 J.S. Spijkermans (boven), die bij het bombardement op 19 september 1944 samen met zijn vrouw en vele andere buurtbewoners, in een schuilkelder achter zijn woning aan de Biesterweg het leven verloor.(onder)

In april 1931 deed de klerk Matla zijn intrede. Matla is de schrijver van het boek "25 jaar lief en leed van de Eindhovense politie" dat van onschatbare waarde is geweest voor het maken van deze site. De eerste 25 jaar van de Eindhovense politie zijn er in vast gelegd.

Toen Matla was ingewerkt verdween de per 1 januari 1931 eveneens tot adj. inspecteur benoemde Van Dijk van de administratie.
Tot 1940 bleef deze personeelsbezetting op de administratie gehandhaafd, te weten Aarts, Matla, Van den Heuvel en Spijkermans, met dien verstande dat Matla -per 1 januari 1933 werd bevorderd tot adj. inspecteur. Behalve met administratieve werkzaamheden was hij eveneens belast met de Controle Vuurwapenwet en later eveneens met de Prijsopdrijving en Hamsterwet, daarbij geassisteerd door de agenten W. v. d Leegte (l) en W. van Hees. (rechts)

 In de loop van 1940 verdween de heer Matla van de administratie naar de straatdienst. De administratie werd uitgebreid met de heren De Poorter (l) en Korff. De eerstgenoemde is later inspecteur geworden en de tweede politiek -radicaal fout- is weggezuiverd, nadat hij eerst nog administrateur bij de Commandant Orde Politie is geweest.

 

Op het eind van 1943 wordt de administratie gesplitst in:

• Bestuursdienst.
• Recherche.
• Ordepolitie.

 De administratie van de Bestuursdienst bestond uit 24 man:

• 1 hoofdambtenaar voor bijzondere diensten,
• 1 kapitein,
• 1 rijksklerk 1e klas,
• 1 rijksklerk 2e klas,
• 1 onderluitenant,
• 1 hoofdwachtmeester,
• 1 opperwachtmeester,
• 3 wachtmeesters,
• 14 arbeidscontractanten.

In de laatste maanden voor de bevrijding van Eindhoven werd er nog tbv. de maandreportage een opgave gedaan van de activiteiten per afdeling. Zo ook door het hoofd van de Verkeersdienst H. van Keulen.

De recherche bestond uit 9 arbeidscontractanten.

De ordepolitie had 5 telextelefonisten en 1 administrateur (met actieve rang). Een totaal van 39 man.
Bij de Ordepolitie waren nog 7 arbeidscontractanten werkzaam, waarbij mogelijk, -dat is niet meer na te gaan- nog administratief personeel.

Half augustus 1944 bestond de administratie bij de Bestuursdienst uit 29 man, waarvan 11 met een actieve rang, bij de Recherche uit 15 man, arbeidscontractanten, bij de Ordepolitie waarschijnlijk 6. Totaal dus 50 man.
Sinds december 1944 bestond de administratie nog uit 9 man.

TOP 

 

 

In 1945 werden de onderstaande foto's gemaakt.

(collectie Jac van den Nieuwenhof)

Vlnr: ? - Frans Kuijpers - Marie Pulles - Jac van den Emden - Jac van den Nieuwenhof - Van den Boom

Men kon er in 1945 geen genoeg van krijgen om een foto te maken van de voltallige groep typistes en administratieve krachten.
Op dezelfde dag werden de onderstaande foto's gemaakt

Onder vlnr: Lies Verschueren - Greet Schenkelaars - Ton Schreuders en Mari Pulles.
. Boven de mannen vlnr: Frans Kuijpers - Jac van den Emden - Jos Schroeders (chef) en met witte kraag Jac van den Nieuwenhof.
De vrouwen vlnr: Hennie van Nuij - An Paans - Corrie van Hoof - Nelleke van Schaik - Joop van Gool - ? 

Noord Nederland was nog niet bevrijd. De foto werd in 1945 gemaakt op de binnenplaats met rechts tegen de gevel nog allerlei voorwerpen die na de oorlog waren achtergebleven. Jerry cans, granaten etc.

 Voor de hoofdingang van het hoofdbureau aan de Grote Berg.
Vlnr: Frans Kuijpers - Greet Schenkelaars - Corrie van Hoof - Jac van den Emden - Joop van Gool - Mari Pulles - An Paans - Hennie van Nuij - Lies Verschueren - Jac van den Nieuwenhof - Ton Schreuders - Nelleke van Schaijk - ? 

Knielend vlnr: Corrie van Hoof - Joop van Gool - Ton Schreuders - Jac van den Nieuwenhof
Staande vlnr: Frans Kuijpers - Nelleke van Schaijk - Greet Schenkelaars - Lies Verschueren - Joop van Gool - Pieke Libois (chef) - An Paans - Hennie van Nuij - Mari Pulles

De dames hebben er plezier in.
Vlnr: Greet Schenkelaars - Corrie van Hoof - Nelleke van Schaijk - An Paans - Joop van Gool - Ton Schreuders - ? - Lies Verschueren - Hennie van Nuij

 

 

Bovenaan vlnr: Jac van den Nieuwenhof - Frans Kuijpers - Mari Pulles
Onder vlnr: Lies Verschueren - Jac van den Emden - ? - Hennie van Nuij - Ton Schreuders - Nelleke van Schaijk - Corrie van Hoof - Greet Schenkelaars - Joop van Gool

 

Geheel rechts Jos Schroeders (chef)

De laaste foto die die dag is genomen.
De oorlog was voorbij (althans in het zuiden) Vrolijke gezichten.

 

 Het kon ook serieus. De dames van de typekamer, aangevuld met twee heren Mari Pulles (l) en Frans Kuijpers. (1945)
Dames vlnr: Ton Schreuders - Joop van Gool - Miep Koops - Mia van Iperen - Greet Schenkelaars - Juul Limpens - Jo Bijnen- Lillie Vliegen.

 

typekamer 1 juli 1945

Zittend vlnr: Ton Schreuders - Miep Koops - Toos Vink - An Paans - Nelleke van Schaijk
Staande vlnr: Jo Bijnen - Hennie van Nuij - Corrie van Hoof - Greet Schenkeleaars - Joop van Gool - Juul Limpens - Lies Verschueren.

 

In de maanden mei en juni 1946 blijken er door de afdeling Registratuur respectievelijk 3133 en 2908 poststukken te zijn verwerkt.

De foto links werd dat jaar gemaakt.

Vlnr: Van den Heuvel-Pulles-M.de Kok-Van den Nieuwenhof-H. van Gerwen-Schroeders-Libois-De Wilde-Van den Emden.

De administratieve dienst bestond in 1947 uit:

• afdeling registratuur en documentatie
  inboeken, classificeren, verdelen van stukken - controle op afwerking, archiefbeheer, cartotheek en bibliotheek, statistieken, typekamer en telex

De typekamer in 1946.
vlnr: Jo Bijnen-Jules-Limpens-Lenie Goudeseune-Miep Kops-Lillie Vliegen-Joop van Gool-Greet Schenkelaars-Mia van Ieperen-?-Ton Schreuders

 

Om de sfeer binnen de afdeling goed te houden werden regelmatig uitstapjes georganiseerd
waarvan onderstaande foto's werden bewaard.

 

 Klik op de afbeeldingen voor een vergroting.

 

 

 

28-12-1957
Staand: Wim v.d.Heuvel, Jan Gelling, mej. Geel, Wevers, Hekman, Jac v.d.Emden, Jac v.d.Nieuwenhof
Zittend: Pieke Libois (hfd afd.), mej. Goudeseune, mej. Weijers, Bossema, Jo Bijnen, mej. Steer.
Op de wand achter hen staat het complete schema van het toenmalige korps. Het was een idee van hoofdcommissaris van der Werf.
Door een bepaalde tekst in te druken (bijv. diefstal of moord) lichtten lampjes op van iedereen die bij de recherche werkzaam was.
De enige tekst die alle lampjes deed oplichten was die van "uitbetalen salaris"

 

Klik op afbeelding voor vergroting.

Een aparte "afdeling" was de telefooncentrale/telexkamer.

Eigenlijk de voorloper van de hedendaagse email.

Onderstaande foto is in 1948 gemaakt in de telefooncentrale.

Vlnr: Annie van Nierop, Henny Nuyen, Corrie van Hoof, Lies Verschueren en Annie Camps.

Vanuit de Politieverbindingsdienst in Utrecht waren daar 5 dames werkzaam die met hun vijven een volcontinuedienst draaiden.
Ze sliepen 's nachts (na middernacht) op de kamer en moesten de verbingen in stand houden (telex) tussen de korpsen Utrecht en Maastricht.
In 1959 waren daar werkzaam: Ria Smulders - Riet Willems - Cor van Hoof - Wies Geurtjes en Riet van der Linden.
Naast het versturen van telexberichten van bijvoorbeeld signaleringen van verdachten, interpol etc. hadden zij ook tot taak om aangehouden vrouwen te fouilleren. Er waren toen immers nog geen vrouwelijke politiefunctionarissen in Eindhoven.
Ook verzorgden zij de dringende post tussen de recherche, kinderpolitie en meldkamer. Kwam er voor een van die drie een bericht over bijvoorbeeld iemand die moest worden aangehouden, dan werd die uitgeprinte telex in een koker gedaan en via de buizenpost naar de betreffende afdeling gestuurd.
Op de mobilofoonkamer hoorde je dan achter je een doffe klap van zo'n koker die naar beneden was gestuurd.
Naast hun eigen werk vielen zij ook in als er bijvoorbeeld zieken waren op de afdeling in Maastricht. Dat was niet makkelijk. Met vijven een volcontinuedienst in stand houden en daarnaast ook nog elders bijspringen. Dat kon alleen maar als de onderlinge verstandhouding heel goed was.

Onderstaande foto's zijn gemaakt op 27 augustus 1959 toen enkele nonnen op excursie naar het hoofdbureau aan de Grote Berg kwamen.

De telexiste/telefoniste is Riet Vennegoor (Toen nog Riet Willems)

Op de linker kast kwam alles van politie Maastricht binnen dat via de rechter kast (telex) door de dames moest worden doorgeseind naar de Politieverbindingsdienst in Utrecht.

Onderstaande foto's zijn van de dames telefooncentrale Grote Berg 59 eind tachtiger jaren.

Vlnr: Corrie Saenen - Dory Ketelaars - Sylvia - Ellen Lenssen - Elly.

Vlnr: Wilmie, Neeltje, Ria en Marion.

Links: Leonie de Kort - Mol en midden Elian Brans

Elly Strijbos (1980)

Staande vlnr: Gerard Schouten - Pieke Libois (chef) - Jan Gelling - Herman Maas - Jac van den Emden - Dinie Versmissen - Hekman - ? - Wim van den Heuvel.

Zittend vlnr: ? - Bossema - ? - Schoenmakers

Begin zestiger jaren.
Staande vlnr: Jac van den Emden - Pieke Libois (chef) - Jac van den Nieuwenhof - Hekman - ? - Mej. van Glabbeek (cheffin typekamer) - Kliebisch - Vicky van Gorp
Zittend: ?

 

1964: Een groep samengesteld uit de afdeling Registratuur en Documentatie, de typekamer, personeelszaken, financiën en materieelbeheer.

Zittend vlnr: Van Lieshout - Schoenmakers - Van Glabbeek (cheffin typekamer) en Betsie van Tongeren.
Staande vlnr: (Chef) Pieke Libois - Wim van den Akker- Hekman - Rien de Louw (boven) Sjaak van den Emden -  Wim van den Heuvel - Piet van Lieshout en Gerard Schouten.

1975: Dames aan het werk in de typekamer Grote Berg 59.

Vlnr: Olga Hendriks - , Els?, Carla Boers, Berdine?, Regina Leenders, Els de Greef, Jeanne vd Schoot

 

Maya Raaymakers (L) en Karin Luters  (1981) Bureau Mathildelaan.

Typekamer aan bureau Mathildelaan 1981

Karin Luters (L) en Olga Hendriks.

Typekamer Mathildelaan 4 in 1981.

Typekamer 1981. Mathildelaan 4.

 

Bij het afscheid van de cheffin van de typekamer Ria Nijman 

Zittend vlnr: Wil van Ree - Agnes Lemaire - Ria Nijman - Maya Raaymakers - Liesbeth de Zwart
Staande vlnr: Anneke Faasen - Betsie van de Pas - Van de Schoot - Olga Hendriks - Jeanne van de Schoot - Regina Leenders - Renee Brom - Jac van de Nieuwenhof (chef administratie) Lia de Rijck - Els de Greef - Mieke Brands-Verstappen - Irma Bertelink

 

 In 1984 nam Jacques van den Nieuwenhof afscheid van het korps als chef van de afdeling. 
Zijn opvolger was Jan Geerling die een totaal andere achtergrond had en geen ervaring op dat gebied.
Hij was hoofd van de Hoofdafdeling Verkeersonderzoek van de Dienst Ruimtelijke Ordeling en Verkeer van de gemeente Eindhoven.
Begin 2014 kwam ik opnieuw in contact met de inmiddels van zijn pensioen genietende Jan.
Hij had zijn verhaal over zijn komst bij  en zijn ervaringen op de afdeling opgetekend.
Het is hieronder integraal weergegeven.

Mijn herinneringen aan het Eindhovense politiekorps.
door Jan Geerling, oud hoofd van de Centrale Administratie

Administratieve medewerkers dreigden de kamer van hoofdcommisaris Hessing te bezetten!

Proloog.
Het was in 1985 toen ik door iemand van personeelszaken gepolst werd of ik misschien interesse had in de functie van hoofd van de Centrale Administratie bij de Gemeentepolitie Eindhoven.
Op dat moment was ik in als civiel ingenieur in dienst van de gemeente Eindhoven.
Het verzoek verraste mij in eerste instantie wel een beetje. Maar na even nadenken begreep ik het wel.
Ik was namelijk, op eigen initiatief, gestart met een management ontwikkelingstraject naar een zwaardere leidinggevende functie. Tot nu toe had ik alleen nog maar direct leiding gegeven aan medewerkers met een vakinhoudelijke achtergrond die bij mijn eigen technische achtergrond aansloot.
Hier deed zich de eerste gelegenheid voor om “getrapt” leiding te geven aan medewerkers en werkzaamheden waar ik geen enkele ervaring mee had. Dan blijkt vanzelf of je op hoofdlijnen kan sturen en kan delegeren.

Verrassing.
Op deze wat aparte manier ben ik bij het Eindhovense korps verzeild geraakt, als hoofd van de Centrale Administratie.
En binnen twee maanden na mijn aanstelling kreeg ik de verrassing van mijn leven. Alle hoofden werden bij hoofdcommissaris Hessing geroepen die meedeelde dat het korps zich ging opsplitsen in wijkeenheden.
En ieder hoofd kreeg de taak binnen enkele maanden plannen te ontwikkelen wat dit zou kunnen betekenen voor het eigen organisatie onderdeel. Terug op mijn eigen afdeling heb ik direct de medewerkers ingelicht over wat er stond te gebeuren.

Power to the people.
Een aantal medewerkers drong er bij mij op aan dat ze graag mee wilden denken over te ontwikkelen plannen.
Ik kon mij trouwens goed voorstellen dat ze wat gemengde gevoelens hadden bij het idee dat een “onnozele” civiel ingenieur plannen zou moeten opstellen die hun toekomst zouden kunnen maken of breken.
Ik heb toen de zaak maar eens creatief omgedraaid door te stellen dat de medewerkers zélf de plannen moesten opstellen, maar dat ik wel wilde “meedenken”. De enige randvoorwaarden die ze meekregen waren:

• alle taken moeten uitgevoerd blijven worden;
• decentraal wat decentraal kan en alleen centraal laten als het echt niet anders kan;
• éénmaal per week mag het afdelingshoofd meedenken met de medewerkers.

Werkgroep.
Een aantal medewerkers is deze bijzondere uitdaging aangegaan in de vorm van een werkgroep.
En het resultaat was verbluffend. Binnen korte tijd werden door deze werkgroep plannen uitgewerkt die (bijna) alle bestaande functies compleet op de kop zouden zetten: in plaats van monofuncties als typiste, bekeuringsafhandelaar,postbehandelaar, archiefmedewerker, etc. ontstonden geïntegreerde decentrale administratieve ondersteunings (ADO) functies waarin al deze taken waren ondergebracht.

Terugkoppeling.
Uiteraard was niet iedereen op de Centrale Administratie meteen onverdeeld gelukkig met deze bedenksels.
Maar het aardige van het proces was dat de plannen nu niet door de “baas” verdedigd hoefden te worden tegenover achterdochtige en op voorhand ontevreden medewerkers. De werkgroepleden zélf namen de taak op zich om de plannen uit te leggen aan hun collega’s die niet in de werkgroep hadden gezeten. En dat maakte alle verschil.
Het verhaal was begrijpelijk en geloofwaardig. En werd geaccepteerd!

Peper in de kont.
Zo snel als de medewerkers van de Centrale Administratie hun plannen hadden uitgewerkt, zo traag ging het bij veel andere afdelingen van het korps. Het duurde en het duurde, maar een beslissing van de korpsleiding kwam er maar niet. Op een goede dag hadden leden van de voormalige werkgroep zo genoeg van het getreuzel dat ze mij vertelden dat ze de kamer van Hessing wilden bezetten om wat ‘peper in de kont te stoppen’.
Hoewel ik best trots was op deze doorzetters heb ik ze toch maar aangeraden nog even te wachten met zo’n actie.
En gelukkig, toen kwam toch het moment dat de korpsleiding, zonder verdere aanmoediging van administratieve medewerkers, de knoop doorhakte. De plannen voor de ADO werden integraal overgenomen. En de praktijk wees later uit dat het goed was .....

Epiloog.
Mijn ervaringen met het begeleiden van het organisatie veranderingsproces bij de Centrale Administratie van de politie zijn voor mij van onschatbare waarde geweest voor het vervolg van mijn loopbaan.
Twee jaar later werd ik directeur van een gemeentelijke dienst, die al snel in een verandertraject terechtkwam......
Nog weer later heb ik de gemeentelijke dienst verlaten en heb ik, als zelfstandig verandermanager, mijn eigen weg gezocht en gevonden. De ervaring bij het korps Eindhoven had ik voor geen goud willen missen.

Inmiddels ben ik gepensioneerd en ben, als hobby, heel andere dingen gaan doen.
Nieuwsgierig? Kijk dan maar eens op www.microtoerisme.nl

 

 

 

TOP

 

Karthoteek

Onderdeel van die Administratieve dienst was de zgn. karthoteek.
Daarin waren duizenden kaarten opgeborgen van mensen die door een misdrijf met de politie in aanraking waren gekomen.
Als er een misdrijf was gepleegd diende dat op de kaart van de betreffende verdachte te worden aangevuld of er werd een nieuwe kaart gemaakt.
De kaarten waren aan beide zijden gevuld en er waren personen die 10 of meerdere kaarten in de bakken hadden staan.
Vol met door hen gepleegde delicten of andere vermeldingen.
Bij de komst van de automatisering moesten al die gegevens worden gecontroleerd of ze niet te gedateerd waren om daarna te worden overgebracht naar de computer.

 

Als iemand een bekeuring had gekregen moesten agenten de personalia van die verdachte controleren voordat ze een proces-verbaal typten. Daartoe moesten ze een zgn. naamscontrolekaart naar de afdeling van bevolking sturen van de gemeente waar die verdachte woonde.

Al die duizenden kaarten moesten alfabetisch worden opgeborgen. Een dagtaak voor 3 mensen die daarnaast ook altijd bezig waren met het opzoeken en verstrekken van inlichtingen aan collega's of andere instanties.

Vlnr: Piet Nagelkerke - Jan Gelling

 

• afdeling personeelszaken, sociale zaken, vergunningen en correspondentie
  alle personeelsaangelegenheden, ziekenverzekering, vergunningverlening tav. wetten en algemene politieverordening
• financiën en materieel beheer
  loonadministratie, begroting en rekening, kasbeheer, kledingadministratie, beheer gebouwen-inventaris-magazijn en beheer van in beslag genomen goederen.

 

In 1954 werd Hekman (l) en Mari Pulles (r) aangesteld. Beiden waren daarvoor agt. van politie.

Mari Pulles verzamelde tot aan zijn overlijden (2005) zoveel mogelijk foto's van het korps. Een hobby die ik ook heb. We wisselden foto's uit.  Dankzij hem kon van veel mensen die in deze website worden genoemd, ook een foto worden weergegeven.

Piet van Lieshout (l), geboren in 1912.  In 1977 met pensioen gegaan na 33 jaar bij de het korps. Hij begon daar in 1944 na de bevrijding nadat hij eerder bij een sigarenfabriek in Tongelre werkte, net als zijn vader en broers. De fabriek werd verkocht en verhuisde naar Gouda. Toen stond iedereen dus op straat. Chef financiën (Jos Schroeders-r) vroeg of hij interesse had om bij politie te komen werken.
Daar was Rooijmans toen materieelbeheerder. De toenmalige hoofdcommissaris Van de Werf vroeg Piet op een bepaald moment of hij materieelbeheerder wilde worden. Piet gaf aan dat hij niet gekomen was om iemand anders van zijn plaats te stoten waarop van de Werf zei dat Rooijmans toch weg zou gaan. Hij werd toen materieelbeheerder.
Hij was degene die de nieuwkomers van nieuwe kleding voorzag en de pupillen naar de politieschool in Doenrade bracht.
Op de stoffige zolder van het politiebureau aan de Grote Berg was de materiaalopslag. Had je iets nodig dan stiefelde Piet de steile trap op naar de zolder waar hij zijn domein had.
In die tijd kreeg je kledinggeld en moest je jaarlijks je spullen laten zien of die nog in behoorlijke staat waren. Je sjouwde dan in een grote koffer je hele uitrusting naar het bureau.
Overhemden, broeken, jassen, petten, stropdassen etc. Was het niet in orde dan moest je nieuwe spullen aanschaffen. Was het in orde en had je kledinggeld over dat kreeg je dat overschot om dat elders in de stad aan iets anders nuttigs te besteden.
Menig jong collega die begon kreeg van Piet te horen: “Kom maar eens mee naar boven. Ik heb daar nog iets gebruikt hangen wat jou heel goed zal passen.” Was dat het geval dan spaarde je weer kleedgeld uit. Hij stond altijd voor iedereen klaar en was dan ook zeer gezien bij de politiemensen. Typisch een van degenen die je altijd bij blijven.
Toen hij in 1977 met pensioen ging heeft hij daar niet veel ruchtbaarheid aan gegeven. Hij vertelde dat het allemaal niet zo gegaan was zoals verwacht. Een bevordering werd tegengehouden wat hem op die hoge leeftijd nog enigszins dwars zat, hoewel hij vertelde dat de hoofdcommissaris die de bevordering had tegengehouden, hem daarvoor later zijn excuus had gemaakt.

 

Ook kon men via Piet wollen dekens en behang kopen. Piet had contacten gelegd met Rath en Dodenhefer. Omdat er collega’s waren die de zaak beduvelden is hij daar mee gestopt. Piet kreeg van de leverancier te horen dat iemand niet betaald had, wat die betreffende collega ontkende, waarop Piet met de gebakken peren zat.

Piet van Lieshout werd op 14 juni 2012 honderd jaar oud bij gelegenheid waarvan ik deze foto van hem maakte. Piet overleed op 102 jarige leeftijd in 2014.

Hij was de eerste van de oudgedienden van het korps gemeentepolitie Eindhoven die deze respectabele leeftijd bereikte.

TOP

Afdeling Financiën:

 

 

 

 

 

Tot de komst van de postgiro werd het salaris maandelijks cash uitbetaald door de kassier van de afdeling financiën, Wim van den Akker. (l) Een uiterst nauwgezette man die liever 10 keer zijn handelen controleerde dan een keer een fout te maken, ook al was die nog zo klein.
Je kreeg je geld dan in een papieren zakje.(l)
Toen de postgiro werd ingevoerd was niet alleen dat persoonlijke contact weg maar ook het tijdrovende werk om de salarissen uit te betalen en in de rij te staan.
Er werd destijds verteld dat er echtgenotes waren die plotseling ontdekten dat de man meer salaris had dan tot dan het geval was geweest, waarschijnlijk omdat die tot de invoering van de giro (voordat ze naar huis gingen) een extraatje voor zichzelf uit het zakje haalden.

Wim van den Akker startte zijn loopbaan op 5 maart 1945 als klerk bij de toenmale Politieke Recherche Afdeling. Die afdeling onderzocht na de oorlog degenen van wie het vermoeden bestond dat die politiek verkeerd waren geweest gedurende de 4 oorlogsjaren.
In 1947 wordt hij geplaatst bij de Personeelsafdeling olv. de Hr. Schoonebeek. Door die afdeling werden destijds ook alle vergunningen verstrekt die later door de afdeling Bijzondere Wetten werden uitgegeven. Na enkele jaren bij Bureau Plaatselijke Veiligheid werkzaam te zijn geweest start hij in 1953 bij de afd. Financiën. Daar blijft hij tot aan zijn pensionering in 1986 en verzorgt hij dus de loonadministratie. Ook hielp hij veel collega's met het invullen van hun belastingformulier.

In 1982 werd er een overzichtje gepubliceerd in het kader van onderwerpen waarop bezuinigd kon worden. Voor u een indruk van wat er aan grote posten waren in die tijd.

 

In februari 1985 zag de indeling van de hoofdafd. Controlling en Beheer er als volgt uit:

Er waren inmiddels nieuwe functies bijgekomen die te maken hadden met automatisering, omgevingsgericht werken, staffuncties als die van controller, taakstellende begroting, effectiviteitsmeting, infoanalyse (gebruikers).
Op 1 januari 1984 was het zogenaamde FARAO-systeem ingevoerd. Een financieel geautomatiseerd systeem.

Het verschil met het vorige boekhoudsysteem was dat er nu 'kostenplaatsen' moesten worden geboekt. (de plaatsen wáár het geld in de organisatie werd besteed).
Voorheen werd op 'kostensoort' geboekt. (Wát er werd betaald)

Dat bracht heel veel werk met zich mee omdat je goed de veranderingen in de organisatie moest bijhouden.
Op de startdatum van FARAO waren er 3 diensten en op 1 april van dat jaar veranderden die in 7 hoofdafdelingen.
De stapels kas-, bank-, en giroboeken met daarover gebogen 'stoffige' boekhouders waren voorgoed verdwenen.

 

 

TOP

Midden tachtiger jaren werd de administratieve ondersteuning van het korps behoorlijk gewijzigd doordat tal van processen werden geautomatiseerd. Het was aan het bureau aan de Grote Berg destijds begonnen met het zogenaamde AGS. Dat was een geautomatiseerd systeem om gegevens van de surveillance met een computer te kunnen verwerken.

• 1982: Bekeuringsafhandelingsysteem (B.A.S.)
• 1983: FARAO-systeem (een afdelingsproject t.b.v. financiën)
• 1984: RIS (Recherche Informatie Systeem voor bureau Coördinatie)
• 1985: PERSYS (Personeelsregistratiesysteem t.b.v. de afdeling Personeelszaken)
• 1985: PRS ( Postregistratiesysteem t.b.v. de Centrale Administratie)
• 1985: PAPYRUS-tekstverwerking (voor typekamer en secretariaat korpsleiding)

Daarnaast werd er aangehaakt bij diverse landelijke systemen zoals het Kenteken - en Opsporingssysteem en het herkenningssysteem dat voorheen HKD werd genoemd en vanaf dat moment HKS.

Jan Geerling - uiterst links- (De Eindhovense automatiseringscoördinator) en Ben Bult (Regionaal Bureau Automatisering Politie (RAP) waren hierin de kartrekkers.
Jan Geerling werd overigens ook de opvolger van Jac van den Nieuwenhof (hoofd van de administratie)

Een van de doelen die men met automatisering wilde bereiken was het sneller kunnen beschikken over de voorhanden zijnde informatie. Niet alleen voor de dienders die sneller en beter hun werk konden doen, maar ook voor de managers. Die konden  uit die informatie halen om te toetsen of de vooraf afgesproken doelen waren gehaald. Dat was  van belang bij het toetsen van de jaarplannen. Daarin werd bijvoorbeeld afgesproken dat men als doel had gesteld een bepaalde wijk veiliger te maken. Aan de hand van de informatie kon worden getoetst of dat doel was behaald of dat er, gaandeweg het jaar, diende te worden bijgestuurd.

In 1985-86 werden twee belangrijke projecten in de automatisering aangepakt: "Tekstverwerking" en "Meldingenafhandeling". 

Het tekstverwerkingsprogramma dat werd gebruikt was DOS-gestuurd en "Papyrus" genaamd. Lessen werden verzorgd door Jeanne van de Schoot.(onder) en Agnes Posthuma. Later werd dit programma achtereenvolgens opgevolgd door Word Perfect en Word. Voor onze generatie die was opgegroeid met typemachines was dit een openbaring. Tekst knippen, kopiëren, plakken en velerlei andere "kunstjes" waren een onvoorstelbare vooruitgang in het tijdperk van carbonpapier, type-out etc. Zeker als je een document waaraan je dagen had zitten typen, door de chef werd afgekeurd en je delen moest overtypen. Dat leidde er vaak toe dat je gewoon een hele pagina moest overtypen omdat er ergens in de tekst enkele zinnen veranderd of verwijderd moesten worden.

Nadat je de cursus met goed gevolg had afgerond kreeg je een certificaat uitgereikt.

Ook de lange termijn werd niet vergeten. Daarvoor werd onder andere door Ben Bult een rapport gemaakt met de treffende titel "Geen bult te ver".

(Links: Harrie Blom heeft een lijntje met het Centraal Informatie Centrum)

Omdat er veel beslissingen niet door het korps zelf genomen mochten worden (zoals bijv. de aanschaf van apparatuur) leek het dat er weinig voortuitgang werd geboekt terwijl er achter de schermen hard werd gewerkt. Er was een klankbordgroep (een van de vele) in het leven geroepen om de nodige vaart erin te houden.

Die groep bestond uit Geerling en Bult en HCvP Hessing, Aarts (Financiën) en CvP van den Abeelen. Om standarisatie van de apparatuur voor elkaar te krijgen was er ontzettend veel overleg nodig omdat iedere gemeente de baas was in eigen computerland. 

 

Boven links: dames van de afdeling Financiën bezig met de geautomatiseerde administratie met in het midden Gerda de Bie en links Lia Derijck.
Boven rechts: Lida Crone met een nieuwe computer. 

De nadruk zou de komende jaren liggen op het automatiseren van die taken die met de politieuitvoering hadden te maken, zoals mutatie - en aangifteverwerking.
Met name de verwerking van de mutaties (kleine rapportjes van incidenten die waren gebeurd en waarop politie was ingezet) moesten tot dan met de typemachine worden uitgetypt en werden daarna (in diverse kleuren) over de diverse afdelingen die in het vervolg daarvan een rol moesten spelen, verspreid en vaak zelfs weer overgetypt.

Eenmalig vastleggen van die gegevens en zo dicht mogenlijk bij de bron zou dus aanzienlijk efficiënter zijn.

De eerste cursus Bedrijfs Processen Systeem die werd georganiseerd.
Achteraan vlnr: Maya Raaijmakers - Ted van Hoof - John van Orsouw - Jan Kersten - Ton "Kootje" Verhoeven - Gijs van Middelkoop en Ger Verhoeven.
Vooraan midden Frank Schellekens.

Hans van den Bergh krijgt hier instructie van John Rassin (l) en Ben Bult (r)

 

Hieronder de allereerste mutatie die in het nieuwe geautomatiseerde systeem in 1987 werd ingevoerd. Er was daarmee een einde gekomen aan het typen, op kleur leggen en verspreiden van de mutaties over de vele afdelingen.

Alle activiteiten die een surveillant op straat uitvoerde moest hij na zijn surveillance melden aan de wachtcommandant. Die schreef alles op in een zgn. mutatieboek. In de nachtdienst werd dat datgene wat er die dag was opgeschreven weer overgetypt (in 12-voud!!) om vervolgens verspreid te worden over de verschillende afdelingen. Vaak werden die gegevens op de onderscheidene afdelingen weer deels overgetypt om in een systeem te worden gebruikt of opgeslagen. Het moesten deugdelijke typemachines zijn die door 12 A-4-tjes en 11 carbonvellen konden doordringen. Dat lukte dus ook nooit zodat de afdeling die de laatste 2 doorslagen kreeg moeite had om de tekst te ontcijferen.

Weer later werden er voorbedrukte formulieren ingevoerd die in x-voud aan elkaar zaten en waar geen carbonpapier meer tussen hoefde. De exemplaren hadden verschillende kleuren. De wachtcommandant hield de hele dag bij wat er aan mutaties door de politiemensen werd aangeleverd. Aan het einde van de nachtdienst moesten dan al die formieren worden losgescheurd en op kleur worden gelegd. Elke afdeling had een eigen kleur en de gescheurde formulieren dienden dan voor de ochtendbespreking bij de bijbehorende afdeling te zijn. Zo kon dan iedereen per afdeling worden bijgepraat en kon het werk worden verdeeld.

Hieronder een kopie bestemd voor de recherche.

 

Op dit exemplaar is te zien dat daaruit vanalles kon worden opgemaakt. Van welke afdeling en bureau het afkomstig was en voor welke afdeling bestemd. Wie degenen waren die de mutatie hadden getypt. Hoe lang de inzet had geduurd. Welk dienstvoertuig was gebruikt etc.

Door deze processen te automatiseren was het streven dat de gegevens slechts één keer zouden hoefden te worden opgetekend en liefst zo dicht mogelijk bij de bron.

Op de diverse afdelingsbureaus kwam de Administratieve Dienst Ondersteuning (ADO) en aan het hoofdbureau kwam de Administratieve Centrale Ondersteuning. (ACO)

Met de invoering van de ADO's werd het noodzakelijk dat de administratieve ambtenaren werden opgeleid tot Bijzondere Opsporingsambtenaar. Vanaf dat moment waren ze nl. bevoegd om aangiften op te nemen en verdachten die hun boete niet hadden betaald, telefonisch te horen.

De eersten die slaagden voor de cursus onbezoldigd opsporingsambtenaar waren:

Ria Nijman, Henny Donkers, Annelies Feijen, (vlnr. op foto boven links) en Betty Oosterveen, Gerda de Bie en Betty van Zon.(vlnr. op foto boven rechts)

Door de toen wnd. hoofdcommissaris van den Abeelen werd hen de eed afgenomen.
Het korps Eindhoven behoorde daarmee tot een van de weinige korpsen in Nederland die de integratie van administratief personeel zo ver doorvoerde.
Een aantal mensen zou aan het bureau Noord (Koning Arthurlaan) gaan werken. De Centrale administratie werd dus afgeschaft. Aan bureau Noord zou 1 man voor B.A.B., 1 voor de administratie en 2 dames van de typekamer gaan werken. Die zouden dan het nieuwe administratieve team gaan vormen ondersteund door automatisering.
Ook gingen zij vergunningen van Bijzondere Wetten verstrekken, aangiftes opnemen, legesgelden innen, gelden van arrestatiebevelen innen etc.

TOP

Het Bekeuringsafhandelings systeem (B.A.S.). Voor die tijd werd alles handmatig gedaan.

Dit was het systeem dat de aanleiding vormde om zich als korps intensiever met automatisering bezig te houden. Het bracht iets nieuws in huis: de computer.

Als iemand op straat een bekeuring uitschreef begon van hem het werk pas echt. Hij moest een proces-verbaal uittypen, inboeken, verzenden etc.

Bij de komst van BAS werd dat alles geautomatiseerd en werden al die bekeuringen afgehandeld door het nieuwe (B)ureau (A)fhandeling (B)ekeuringen. Dat zou tijdwinst moeten opleveren. Tijd die de mensen op straat voor andere doelen konden gebruiken dan het uittypen van processen-verbaal.

Maar, in 1982 werden er nog 29.000 bekeuringen gemaakt. Vier jaar later waren er dat al 70.000.
Men kwam er achter dat automatisering niet perse gepaard hoeft te gaan met minder mannetjes en vrouwtjes.
Een veel belangrijker neveneffect van automatisering was het sneller toegang krijgen tot informatie.

 (Boven: Irma Korsten achter de, toen nog, immense terminal)

Ester Jansen tussen de vele archiefkasten van het Bureau Afhandeling Bekeuringen. Met de komst van het digitale tijdperk zijn die inmiddels natuurlijk allang verdwenen. 

De medewerksters van de afdeling Vlnr: Lizeth Leijten - Gerda de Bie - Karin Kilwinger en Irma Korsten.
Liggend Ester Jansen bij haar afscheid van de afdelingen en bij Lufthansa ging werken.

 

 Liggend Lau Liefting met achter hem 'zijn' dames:
 vlnr: Ester Jansen - Gerda de Bie - Karin Kilwinger - Lizeth Leijten - Irma Korsten - Betty Oosterveen.

 

De sfeer op de afdeling was heel goed zo te zien.

vlnr: Machiel Dierckx (plv. korpschef in de overgangsfase naar regionale politie) beëdigt twee nieuwe administratieve krachten.
Anja Scheeren en Yvonne de Louw.(r)

 

 

 

 

DIT ONDERWERP KAN NOG WORDEN UITGEBREID.

ALS U ALS OUDGEDIENDE VAN DEZE AFDELING HIERAAN EEN BIJDRAGE WILT LEVEREN MAIL ME DAN AUB.

TOP