Tot de zeventiger jaren had de Vreemdelingendienst een stoffig imago binnen het korps Eindhoven. Het grootste deel van de werkzaamheden bestond op het toelaten van vreemdelingen en controles op illegalen werden maar zelden uitgevoerd. Men was hoofdzakelijk bezig met administratieve taken.
In september 1977 werd Gerard van den Biggelaar aangesteld tot sous-chef van dit bureau onder adjudant Toon van Hoof.
Van den Biggelaar kwam uit een Eindhovens pollitiegeslacht. Zijn opa, vader en oom waren ook werkzaam geweest bij het Eindhovense korps.(onder)
Vlnr: Sjef van den Biggelaar - Janus van den Biggelaar en Tinus van den Biggelaar
Op dat moment waren bij het bureau werkzaam:
Vlnr: Adjudant van Hoof, Brigadier Wilbrink, Gerard van den Biggelaar, Jan Kersten, Henk Tromp, Hans Verberne
Administratief medewerkster was Marijke van Hoof.(geen foto)
Van den Biggelaar kreeg de opdracht om meer structureel controles te gaan uitvoeren op illegale vreemdelingen.
In die tijd was de administratie nog volledig handmatig. Van digitaliseren had men toen nog nooit gehoord.
Alles was in kaartenbakken en papieren dossiers opgeborgen en daarmee zeer arbeidsintensief.
In de loop van de daarop volgende jaren, zeker na de verhuizing naar het nieuwe hoofdbureau aan de Mathildelaan, werden al die gegevens op microfilm gezet.
Dat was de voorbode van de digitalisering en de invoering van het landelijke Vreemdelingen Administratiesysteem. (VAS) De Vreemdelingendienst van het korps Eindhoven maakte deel uit van het landelijk vreemdelingenoverleg van de vijf grote steden. Daarbij was direct overleg met de betreffende staatssecretarissen.
Toen in 1984 Gerard van den Biggelaar werd overgeplaatst naar de recherche om daar de coördinatie te verzorgen werd Ad van Roosmalen.(boven) chef van de afdeling
In de tachtiger jaren bestond de afdeling uit 9,5 formatieplaats en startte de automatisering.
Oa. waren daar toen werkzaam: Boven vlnr:Alex Middendorp - Gerard van den Biggelaar - Rien van Alebeek en Ben Bontjer
Het complete handmatige (microfilm)systeem moest worden geautomatiseerd. Daarvoor was een bestandsbeheerder en materiedeskundige uit eigen gelederen full time bezig. Zij kregen de hulp van een datatypiste via een uitzendbureau.
Een praktisch pluspunt was oa. dat voorheen vaak moeilijke buitenlandse namen 7 tot 8 keer moesten worden getypt op allerlei verschillende formulieren en dat dit nu maar een keer hoefde te gebeuren. En formulieren had men voldoende. Er waren zo'n 80 verschillende die maar deels geautomatiseerd waren.
Romario was verbaasd over het feit dat hij bij het Bureau Vreemdelingen zoveel handtekeningen moest zetten op blanco papiertjes.
Op een bepaald moment stuurde Radio Europa een bericht over de ether dat Eindhoven een vriendelijk beleid had ten opzichte van Roemenen.
Al deze 'vluchtelingen' zijn overigens meteen teruggestuurd naar Roemenië omdat ze niet voldeden aan de voorwaarden zoals vervat in het vluchtelingenverdrag.
Begin negentiger jaren waren er op het asielzoekerscentrum aan de Oirschotsedijk (Beatrixoord) 117 Russische joden gehuisvest.
Na een onderzoek door de directie Vreemdelingenzaken bleek dat ze niet voldeden aan de voorwaarden van het Vluchtelingenverdrag en dus niet als vluchteling konden worden aangemerkt.
Het gevolg was dat ze moesten worden uitgezet. Om te bereiken dat ze allemaal aanwezig waren werd er in de late nacht binnengetreden in het centrum en werden alle 117 aanwezigen naar het nabijgelegen vliegveld gebracht waar een vliegtuig klaarstond om ze naar Israël te brengen.
De vluchtelingenstroom was hiermee niet ten einde. Dit had voor de Eindhovense Vreemdelingendienst een grote impact.
Een groot deel daarvan was uitsluitend bezig met het verwerken van asielaanvragen.
In die periode werden ook voorbereidingen getroffen voor de reorganisatie (Regionale Politie) hetgeen het einde betekende voor de Vreemdelingenpolitie van het korps Gemeentepolitie Eindhoven.
Ingezonden artikelen in het Eindhovens Dagblad naar aanleidng van de invoering van het nieuwe systeem VAS.